ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ: ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ
Το ΚΚΕ προχωράει δυναμικά μπροστά. Αποφασιστικά, αισιόδοξα.
Είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας, για τους αγώνες μας, για την καθημερινή προσπάθεια που κάνουν οι δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές, μέλη, φίλοι, οπαδοί, δεκάδες χιλιάδες νέοι και νέες της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα, απλοί εργαζόμενοι και εργαζόμενες, νέοι και νέες, συνταξιούχοι, άνεργοι, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, να σταθούν όρθιοι μέσα στην κρίση, για να μην μείνει κανένας μόνος του, στον αγώνα για την επιβίωση, για την υπεράσπιση βασικών δικαιωμάτων, για την προώθηση της ενότητας και της συμμαχίας τους, για να ανοίξει ο δρόμος σε ένα καλύτερο αύριο.
Σήμερα με βάση την τεράστια πείρα που έχουμε όλοι συσσωρεύσει πρέπει να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Σήμερα, που ξεφτίζουν όλο και πιο πολύ ψεύτικες υποσχέσεις, μεγάλα λόγια, φρούδες ελπίδες, τόσο από τα παραδοσιακά κόμματα της συγκυβέρνησης, όσο και από τους νέους διάττοντες αστέρες της «κυβερνώσας αριστεράς». Τώρα, που το «αυγό του φιδιού» πάει να σπάσει το τσόφλι του, θρεμμένο μέσα από το σύστημα της διαφθοράς και της σαπίλας, του οργανωμένου εγκλήματος και της ανομίας, ένας δρόμος υπάρχει: Να βάλουμε φρένο, να βάλουμε οριστικό τέλος στο σύστημα που γεννά φτώχεια, ανεργία, εκμετάλλευση, καταπίεση, καταστολή, φασισμό, που γεννά αντιλαϊκά μέτρα για το λαό και γεμίζει τα θησαυροφυλάκια των λίγων.
Να ανοίξουμε το δρόμο για την πραγματική εξουσία του λαού, όπου τα μονοπώλια, ο πλούτος θα βρίσκεται στα δικά του χέρια, θα σπάσει τα δεσμά της ΕΕ με την αποδέσμευσή του από αυτή και κάθε άλλη λυκοσυμμαχία, θα μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά, επιστημονικά την οικονομία για την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών του λαού, θα ασκεί εργατικό λαϊκό έλεγχο, από τα κάτω μέχρι τα πάνω.
Όλοι αντιλαμβάνονται ότι η όποια αναιμική ανάκαμψη επιτευχθεί το επόμενο διάστημα, οι όποιες επενδύσεις γίνουν, δεν πρόκειται να βάλουν φρένο στην επιδείνωση των όρων ζωής και εργασίας. Ίσα - ίσα, οι επενδύσεις θα πατήσουν ακριβώς πάνω σε αυτή την πραγματικότητα, που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, με τους αντεργατικούς, αντιλαϊκούς νόμους, πριν και μετά το μνημόνιο.
Ξέρουν καλά πως οι χιλιάδες κάτοικοι της Ξάνθης που έμειναν άνεργοι, οι χιλιάδες οικοδόμοι, κύρια από τη μειονότητα, που δεν βρίσκουν ούτε ένα μεροκάματο, οι εργάτες της ΣΕΒΑΘ, της ΣΕΠΕΚ, της χαρτοβιομηχανίας DΙΑΝΑ, οι εργάτες από το καπνομάγαζο του «ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ» που μετεγκαταστάθηκε στην ΠΓΔΜ, οι εργάτες από το εργοστάσιο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης ξέρουν πως δεν θα βρουν σταθερή δουλειά με δικαιώματα.
Για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους αυτοαπασχολούμενους τους φτωχούς αγρότες, τα νέα παιδιά και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων μικρή σημασία έχει αν η ανάπτυξη θα έρθει μέσω των επενδύσεων που προσπαθεί να προσελκύσει η ΝΔ με τα ταξίδια του Σαμαρά ανά τον κόσμο, πότε στην Κίνα, στην Αμερική, πρόσφατα στο Ισραήλ, ή μέσω της υγιούς επιχειρηματικότητας, των δημόσιων επενδύσεων που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και εδώ στην περιοχή της Ξάνθης συγκεντρώνεται μεγάλο μέρος των μονοπωλιακών ομίλων της χώρας, σημαντικοί κλάδοι για την οικονομία της χώρας όπως: Ο κλάδος του μετάλλου, του γάλακτος – τροφίμων – ποτών, της Χημικής βιομηχανίας, του ιματισμού – κλωστοϋφαντουργίας, που έχει συρρικνωθεί πολύ από την δεκαετία του ’90 και μετά, των τηλεπικοινωνιών.
Ουσιαστικά μιλάμε για τη βάση της όποιας ανάπτυξης, για στρατηγικούς τομείς , πάνω στους οποίους θα πατήσει η νέα εξουσία, η εργατική εξουσία για να αναπτύξει σε όφελος του λαού τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, την βιομηχανία της, για την κάλυψη των όλο και περισσότερο διευρυμένων αναγκών του λαού, για την ευημερία του.
Δεν μας διαφεύγουν της προσοχής τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει τόσο στο νομό Ξάνθης, όσο και στο νομό Ροδόπης, η μουσουλμανική μειονότητα, οι συνάδελφοί μας και συμπατριώτες μας εργάτες, αγρότες, επιστήμονες, τα παιδιά τους, οι λαϊκές οικογένειες της μειονότητας.
Άλλωστε η μουσουλμανική μειονότητα αποτελεί το 40% του πληθυσμού στο Νομό Ξάνθης. Η κατάσταση στα λαϊκά στρώματα της μειονότητας, επιδεινώθηκε το τελευταίο δίχρονο, έπληξε κλάδους που εργάζονται, όπως των κατασκευών, όπου η ανεργία έχει φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα μεγάλο κομμάτι να μεταναστεύει για να βρει ένα μεροκάματο.
Πολλοί αναγκάζονται να μεταναστεύσουν σε ευρωπαϊκά και άλλα κράτη (Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ιταλία, Γαλλία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία). Η μετακίνηση γίνεται κυρίως μέσω δουλεμπορικών γραφείων, που παίρνουν υψηλή προμήθεια ανά εργαζόμενο, με «χτυπημένα» μεροκάματα, δουλειά 6 ή 7 ημερών, και ορισμένες φορές χωρίς ασφάλεια, όπως στο Κατάρ.
Χιλιάδες νοικοκυριά του Νομού Ξάνθης από το μειονοτικό πληθυσμό απασχολούνται με τον καπνό. Όπως, όμως, είναι ήδη γνωστό, με την αναθεώρηση της ΚΑΠ, την ενδιάμεση, η καπνοκαλλιέργεια δέχθηκε συντριπτικό πλήγμα. Χιλιάδες αγρότες βρέθηκαν χωρίς εισόδημα, ή με εντελώς συρρικνωμένο εισόδημα.
Παράλληλα, η παρέμβαση των αστικών παραγόντων τόσο από το εσωτερικό της χώρας, όσο και από το εξωτερικό εξακολουθεί να είναι μεγάλη. Οι εργαζόμενοι της μειονότητας πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σε εθνικιστικά και άλλα κόμματα που στόχο έχουν να διαιρούν τους εργαζόμενους, να τους δηλητηριάζουν με το φαρμάκι της έχθρας, τη στιγμή που στην περιοχή μας οι μειονότητες πρέπει να αποτελούν γέφυρα φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς μας, στους λαούς όλων των γειτονικών χωρών.
Υπαρκτά ζητήματα της μειονότητας που αφορούν την εκλογή μουφτή, τους ιμάμηδες και άλλα, προσπαθούν οι αστικές και άλλες εθνικιστικές δυνάμεις να τα εντάξουν στις ενδοαστικές - ενδοκαπιταλιστικές - ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, δηλητηριάζοντας την συνείδηση των εργαζομένων της μειονότητας. Συνειδητά προσπαθούν να τους αποκόψουν από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας, τα ταξικά συνδικάτα, τις άλλες αγωνιστικές συσπειρώσεις, τις λαϊκές επιτροπές και την αλληλεγγύη που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από θρησκεία και εθνικότητα, αφού όλους μας ακουμπάει και ταλαιπωρεί η κρίση, ίδιος είναι ο αντίπαλος, η ΕΕ, το μεγάλο κεφάλαιο, οι ιμπεριαλιστικοί επιθετικοί οργανισμοί όπως το ΝΑΤΟ.
Οι νέοι της μειονότητας αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με την υπόλοιπη νεολαία του νομού Ξάνθης, της περιφέρειας Ξάνθης, όλης της χώρας, μόνο που εδώ, δεν θα ήμασταν έξω από τα πράγματα εάν λέγαμε ότι είναι πολύ πιο οξυμμένα. Έτσι, η εκπαίδευση (τριτοβάθμια) εξακολουθεί να αποτελεί άπιαστο όνειρο για τη συντριπτική πλειοψηφία των νέων, όπως επίσης δεν υπάρχει προσχολική αγωγή, ιδιαίτερα στα χωριά των ορεινών περιοχών, δηλαδή στα πομακοχώρια. Η εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας οργιάζει, ενώ στους μεγαλύτερους η ανεργία έχει αγγίξει τεράστια ποσοστά. Απασχολούνται στην αγροτική οικονομία, στην οικοδομή, σε μικρές επιχειρήσεις, στη βιομηχανία σαν ανειδίκευτοι εργάτες, σε σούπερ μάρκετ. Είναι αποκλεισμένοι σε μεγάλο βαθμό, από χώρους δουλειάς, όπως ο δημόσιος τομέας, ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, η κοινή ωφέλεια, η Τοπική Διοίκηση. Και δεν δικαιολογείται το γεγονός να προβάλλεται ως αιτία του αποκλεισμού η «άγνοια» ή η δυσκολία στο χειρισμό της ελληνικής γλώσσας.
Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα καταθέσει προτάσεις, θα συνεχίσει να προβάλει τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις, τις δίκαιες, της μειονότητας.
Στην περιγραφή των προβλημάτων συμφωνούμε όλοι. Ακόμα και στο ότι πρέπει να αναπτυχθούν αγώνες για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα, μπορεί να συμφωνήσουμε όλοι.
Όταν όμως η συζήτηση πηγαίνει στο ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ, ποια είναι η αιτία των προβλημάτων τότε αρχίζουν να φαίνονται οι διαφορές, οι ουσιαστικές διαφορές που υπάρχουν σήμερα στις δυνάμεις που δρουν μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, τότε ξεχωρίζει η «ήρα από το στάρι».
Η συζήτηση για το ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ, ποια είναι η αιτία των προβλημάτων πρέπει να ανοίξει όχι για να γυρίσουμε πίσω, αλλά για να προχωρήσουμε μπροστά με πολύτιμα συμπεράσματα, διδάγματα από τους αγώνες του χτες που είναι αναγκαία για τους αγώνες του σήμερα και το περιεχόμενό τους.
Κι αυτή η συζήτηση πρέπει να ανοίξει πρώτα απ’ όλα στους τόπους δουλειάς, στις συνελεύσεις των εργαζομένων με μαζικές ζωντανές διαδικασίες εκεί που οι εργάτες μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, για το ποιος είναι μαζί τους και το ποιος είναι απέναντι.
Σήμερα το Πολιτικό Γραφείο έδωσε στη δημοσιότητα, μέσα από τον «Ρ», τις θέσεις του για την ανάγκη ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Η ευθύνη των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και παρατάξεων είναι μεγάλη, όχι μόνο γιατί δεν προετοίμασαν για τη θύελλα που ερχόταν, αλλά εφησύχαζαν. Αλλά, κυρίως, γιατί με τη συμμετοχή τους σε κοινωνικούς διαλόγους αφόπλιζαν το εργατικό κίνημα στη λογική της παραίτησης, της κοινωνικής συναίνεσης.
Σήμερα είναι ανάγκη να κατανοηθεί ότι το εργατικό κίνημα χρειάζεται συμμάχους κι αυτοί είναι το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, το κίνημα των φτωχών αγροτών, να κατανοηθεί ότι αυτή η κοινωνική συμμαχία πρέπει να έχει στόχο και κατεύθυνση όχι τη διαχείριση του συστήματος, αλλά την ανατροπή του.
Οι δήθεν αποκαλύψεις γύρω από την ΧΑ στα τηλεοπτικά παράθυρα, στην πλειοψηφία τους είναι πράγματα γνωστά εδώ και πολλά χρόνια, τα οποία επιμελώς συγκαλύφτηκαν. Η ουσιαστική συγκάλυψη αφορά στον πραγματικό χαρακτήρα της ΧΑ, ως τσιράκι του συστήματος, αφορά στους αληθινούς βαθιούς δεσμούς της με το αστικό κράτος και το κεφάλαιο. Η ουσιαστική συγκάλυψη αφορά στη σχέση αίματος και τιμής που έχει η ΧΑ με μεγαλοεργολάβους, μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές που τη στήριξαν και την αξιοποίησαν για να χτυπήσουν το εργατικό λαϊκό κίνημα.
Το εργατικό λαϊκό κίνημα είναι ο στόχος και με το άπλωμα της ΧΑ και με το μάζεμά της όπως συμβαίνει τώρα.
Γι’ αυτό αναθερμαίνονται αντιδραστικές και επικίνδυνες θεωρίες, όπως η ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων που εξισώνει την εγκληματική ναζιστική δράση με το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, το φασισμό με τον κομμουνισμό.
Γι’ αυτό στη συζήτηση που έχει ανοίξει περί βίας, καταδίκης της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται στοχοποιείται το δικαίωμα ενός λαού όταν ο ίδιος το αποφασίσει με όρους λαϊκής πλειοψηφίας να επιβάλλει το δίκιο του, να επιλέξει ίδιος το δρόμο του, να παλέψει για μια κοινωνία δίκαιη, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δηλαδή το σοσιαλισμό.
Οι αναλυτικές περιγραφές για τις εκπαιδεύσεις δολοφόνων, για τα όπλα, τη μαφιόζικη λειτουργία της, αποσκοπούν στο να δημιουργήσουν δέος, ατμόσφαιρα φόβου, τρομοκρατίας...
Στόχος τους να παραλύσουν και να αδρανοποιήσουν τους εργαζόμενους, να περάσουν τη λογική «κάτσε στα αυγά σου». Να βάλουν τελικά εμπόδια στη συμμετοχή στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Η αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ, για το ποιος καλύτερα μπορεί να διαχειριστεί την κρίση, προς όφελος των συμφερόντων του κεφαλαίου δεν θα μπορούσε να αφήσει απ’ έξω το ζήτημα της ΧΑ. Γι’ αυτό η αντιπαράθεση επεκτείνεται στο ποιος από τους δύο, η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ ή με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εγγυηθεί την ομαλότητα. Ποιος είναι εγγυητής της «σταθερότητας», της «ομαλότητας», της «κοινωνικής συνοχής».
Οι εξελίξεις είναι πάρα πολύ σοβαρές για να χωρέσουν στο κουστούμι της δικομματικής αντιπαράθεσης – ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τις εκλογικές τους επιδιώξεις για τη δικομματική εναλλαγή.
Η ΝΔ με αφορμή τη ΧΑ επανέρχεται στο ζήτημα της υποταγής στην αντιλαϊκή νομιμότητα, συγχέοντας τις δίκαιες λαϊκές κινητοποιήσεις με τη δράση της ΧΑ. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ ανάγει την αντιμετώπιση της ΧΑ απλά σε ζήτημα καλύτερης λειτουργίας της δημοκρατίας, την οποία παραβιάζει, όπως λέει, η κυβέρνηση.
Και οι δύο απόψεις είναι αποπροσανατολιστικές. Κρύβουν τον πραγματικό χαρακτήρα της ΧΑ και το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η ΧΑ είναι ναζιστική οργάνωση. Ο ναζισμός είναι η πιο ακραία, επιθετική και αποκρουστική μορφή του καπιταλιστικού συστήματος. Γεννιέται μέσα σε αυτό, ακόμη και σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας, όπως έχει δείξει η ιστορία. Άρα δεν αντιμετωπίζεται με μία «καλύτερη» λειτουργία της αστικής δημοκρατίας. Αντιμετωπίζεται με την οργάνωση της λαϊκής πάλης που υπερασπίζει λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες που δυναμώνει τη λαϊκή συμμαχία για να μπει οριστικό τέρμα στη δράση των ναζί και το σύστημα που τους γεννά και τους θρέφει.
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι
Στο 19ο Συνέδριό μας φωτίσαμε την ανάπτυξη των υλικών προϋποθέσεων στην Ελλάδα που μπορούν να διασφαλίσουν ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, τον ελπιδοφόρο δρόμο της σοσιαλιστικής οικονομίας.
Η Ελλάδα διαθέτει σήμερα σημαντικές εγχώριες ενεργειακές πηγές λιγνίτη, πιθανά μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, υδάτινο, αιολικό και ηλιακό δυναμικό.
Διαθέτει σημαντικά αποθέματα σε ορυκτούς πόρους όπως βωξίτη, νικέλιο, χαλκό και φυσικά χρυσό, όπως τα κοιτάσματα που υπάρχουν σε πολλές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, που θα μπορούσαν να στηρίξουν μια ριζικά διαφορετική πορεία της χώρας προς όφελος των λαϊκών αναγκών.
Αναφερόμαστε σε φθηνή επαρκή ενέργεια και πλούσιους εγχώριους ορυκτούς πόρους, που μπορούν να τροφοδοτήσουν την παραγωγή βιομηχανικών κλάδων της μεταλλευτικής και πετροχημικής βιομηχανίας, της παραγωγής μηχανημάτων και μέσων μεταφοράς, της χημικής βιομηχανίας, της παραγωγής δομικών υλικών για τον τομέα των κατασκευών.
Η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ που ξεκινά με τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας. Συμμαχίας που αγκαλιάζει τη λαϊκή πλειοψηφία γιατί πλειοψηφία είναι οι εργάτες, οι αγρότες οι αυτοαπασχολούμενοι, οι γυναίκες και τα παιδιά τους, απαντά και στο σήμερα και στο αύριο.
Ο λαός τώρα πρέπει να προτάξει την ικανοποίηση των σύγχρονων δικαιωμάτων και αναγκών του, με βάση τις δυνατότητες της εποχής, της επιστήμης.
- Τη σταθερή εργασία για όλους, σε ανθρώπινες και ασφαλείς συνθήκες, με διευρυμένο ελεύθερο χρόνο. Την κατάργηση κάθε είδους και μορφής ελαστικής – προσωρινής εργασίας. Τη διασφάλιση του λαϊκού εισοδήματος. Τη σύγχρονη Κοινωνική Ασφάλιση. Τη δραστική μείωση των ορίων συνταξιοδότησης.
- Τις υψηλού επιπέδου δημόσιες δωρεάν παροχές στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σ’ αυτούς τους τομείς. Τη μετατροπή του αθλητισμού και του πολιτισμού από εμπορεύματα σε δικαιώματα. Τη διασφάλιση της διατροφικής επάρκειας του λαού μας.
- Την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, την ανάπτυξη των ζωτικών υποδομών που αφορούν στην αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση, την πυροπροστασία, την προστασία του περιβάλλοντος.
- Την απεμπλοκή από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, λυκοσυμμαχίες, επιθετικούς σχεδιασμούς, επεμβάσεις, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ιδιαίτερα σήμερα που σε συνθήκες διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, οξύνονται οι αντιθέσεις και ανταγωνισμοί, για το μοίρασμα των αγορών, για τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς της ενέργειας και στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Μέση Ανατολή, ευρύτερα στην περιοχή μας.
Όλα αυτά βέβαια, απαιτούν και ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας. Ανάπτυξη με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και όχι τις ανάγκες των μονοπωλίων, άλλη κοινωνική οργάνωση.
Αυτή η εξουσία απαιτεί κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αγροτικό παραγωγικό συνεταιρισμό που καμία σχέση δεν έχει με τον σημερινό στα πλαίσια του καπιταλισμού, χρειάζεται επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό.
Χρειάζονται νέοι θεσμοί, που θα διασφαλίζουν τη συμμετοχή των εργαζομένων, της νεολαίας, των γυναικών στη διοίκηση του λαϊκού κράτους, τον εργατικό κοινωνικό έλεγχο από κάτω προς τα πάνω, με πυρήνα τη συνέλευση στον τόπο δουλειάς.
Αυτός είναι ο δρόμος της πραγματικής διεξόδου για το λαό, αναγκαίος, ώριμος και ρεαλιστικός όσο ποτέ, που οι λαϊκές δυνάμεις αξίζει να παλέψουν, με τη δική τους Συμμαχία, μαζί με το ΚΚΕ, κόντρα στα μονοπώλια, στα κόμματά τους και στους μηχανισμούς τους.
