Απόψεις

Αρνητικές εξελίξεις στα ασφαλιστικά μέτρα. Ενημερωτικό σημείωμα του Κατρούγκαλου

Δυστυχώς συνάδελφοι τα νέα δεν είναι καλά. Η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της λειτούργησαν και πάλι με τη μέθοδο ΣΟΚ. Ένα επιτελείο νομικών και συμβούλων χειρίζεται τις ζωές μας με στυγνό τρόπο. Αδιαφορεί για τη δουλειά μας, για το μέλλον της εκπαίδευσης, για την ίδια μας τη.....
πατρίδα. Λυπούμαστε  πολύ αλλά πεισμώνουμε ακόμα περισσότερο.

Σας στέλνω ενημερωτικό σημείωμα του κυρίου Κατρούγκαλου που εξηγεί την εξέλιξη της ακύρωσης των ασφαλιστικών μέτρων και τη πορεία που νομικά πρέπει ν ακολουθήσουμε στο μέλλον.

Ενημερωτικό σημείωμα επί των αιτήσεων αναστολής

• Δυστυχώς το Διοικητικό Εφετείο απέρριψε αυτήν την εβδομάδα όλες τις εκκρεμείς αιτήσεις αναστολών (όχι μόνον των δικών μας ομάδων, όλων αδιακρίτως). Οι αποφάσεις έχουν δημοσιευθεί αλλά δεν έχουν καθαρογραφεί, άρα δεν τις έχω ακόμη στα χέρια μου. Φαίνεται ότι η απόρριψη έγινε σε όλες χωρίς επιμέρους έρευνα της βασιμότητας κάθε περίπτωσης, αλλά με μια γενική αιτιολογία η οποία θεωρεί ότι υφίστανται λόγοι δημοσίου συμφέροντος για την εφαρμογή της διαθεσιμότητας και ότι η βλάβη που υφιστάμεθα είναι μόνον οικονομική και μπορεί να επανορθωθεί εάν κερδίσουμε την αίτηση ακύρωσης. Περιορίζεται, συνεπώς, μόνον στο οικονομικό τμήμα της βλάβης. Έχει επιδικασθεί δε και δικαστική δαπάνη 107 Ευρώ σε βάρος κάθε ομάδας αιτούντων (όχι για τον καθένα ξεχωριστά, συνολικά ανά ομάδα) η οποία μάλλον δεν θα αναζητηθεί, λόγω του μικρού ποσού που αναλογεί στον καθένα.
• Ενόψει των ανωτέρω, παύουν να ισχύουν οι προσωρινές διαταγές και όσοι από εσάς είχατε γυρίσει στα σχολεία, δυστυχώς ξαναγυρίζετε στο καθεστώς διαθεσιμότητας, με τις μειωμένες αποδοχές. Όσες αιτήσεις δεν έχουν ακόμη κριθεί, κατά πάσα πιθανότητα θα απορριφθούν.
• Τι κάνουμε από δω και πέρα; Όλοι όσοι δεν τακτοποιηθούν σε νέα θέση με την διαδικασία της κινητικότητας, ανεξαρτήτως εάν είχαν ήδη ασκήσει αίτηση αναστολής ή όχι, θα συμπεριληφθούν σε ομαδικές αιτήσεις αναστολής που θα κατατεθούν αρχές Φεβρουαρίου (με δεδομένο ότι θα έχουν μέχρι τότε οριστικοποιηθεί οι διαδικασίες κινητικότητας) για να εμποδίσουμε την απόλυση, με το τέλος του οκταμήνου της διαθεσιμότητας. (Αυτή ήταν και η αρχική πρόταση μου, δηλαδή να μην ασκηθεί αίτηση αναστολής στην αρχή, αλλά κατά το τέλος του οκταμήνου της διαθεσιμότητας, ως προς εκείνους τους εκπαιδευτικούς που δεν θα είχαν μετακινηθεί σε άλλη θέση και θα αντιμετώπιζαν το ενδεχόμενο της απόλυσης.) Σε αυτές τις αιτήσεις αναστολής το νέο στοιχείο που θα επικαλούμαστε είναι η βεβαιότητα της επερχόμενης απόλυσης, που δεν υπήρχε κατά το χρόνο άσκησης των προηγούμενων αιτήσεων και που αποτελεί πολύ βαρύτερη βλάβη από την απλή οικονομική ζημία της περικοπής του ενός τετάρτου των αποδοχών.

Εν κατακλείδι, τα νέα είναι κακά, αλλά πρόκειται μόνο για μία μάχη. Αισθάνομαι για την εξέλιξη τόσο άσχημα όσο εσείς, και για έναν επιπλέον επαγγελματικό λόγο: οι αποφάσεις αυτές δεν είναι καλές νομικά, κατά τη γνώμη μου. Επίσης εκδόθηκαν αμέσως πριν από τις γιορτές και προβλέπουν δικαστική δαπάνη (που δεν είναι υποχρεωτική επί των αιτήσεων αναστολής, αλλά στην κρίση του δικαστή) πράγμα που και από ανθρωπιστική άποψη είναι, πάλι κατά τη γνώμη μου, απαράδεκτο.

Έχουμε όμως ακόμη στη φαρέτρα μας την νέα, τελική αίτηση αναστολής και όλα θα κριθούν οριστικά κατά την εκδίκαση της πιλοτικής δίκης στο ΣτΕ και τη συζήτηση των δικών μας αιτήσεων ακύρωσης.

Αθήνα, 10/12/2013

Καθηγητής Γιώργος Κατρούγκαλος

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΡΓΟ ζωής του Α. Παπανδρέου το ΕΣΥ και μας έλεγε κοιτώντας κατάματα. «Για σένα το φτιάξαμε, όχι για τους γιατρούς». Δεν θα πουλούσε πλέον το χωράφι του για την εγχείρηση ο αγρότης, δεν θα χρεώνονταν ο αστός για να βρει την υγειά του.

ΚΙ έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά γιατροί και προσωπικό. Ωστόσο, με τα χρόνια, γέμισαν με κλινικές και διευθυντές τα νοσοκομεία. Υπήρχε χρήμα (δανεικό), υπήρχε και το κομματικό. Κι άρχισαν οι ανταγωνισμοί και η φαγωμάρα. Σε κλίμα που σήκωνε «αμαρτίες» και το Κόμμα «ήταν εκεί». Και οι συνδικαλιστές και η…διαφθορά, μιας και κανένας για κανέναν και για τίποτε δεν είχε σεβασμό και δέος. Και να, το φακελάκι της ντροπής και της ανάγκης. Να οι αυξήσεις σε υψηλόβαθμους και η τεμπελιά στους χαμηλόβαθμους. Μόνο να’ βλεπες πώς μεταχειρίζονταν το νοσοκομειακό χτυπώντας βάναυσα τις πόρτες και πόσες μέρες ήταν ακινητοποιημένο στο συνεργείο με τον γκαραζιέρη να τα οικονομάει…

ΚΙ από ταμεία; Τ’ άδειαζαν γιατροί και ασθενείς, προμηθευτές και μιζαδόροι. Νοσοκομεία με «χαλασμένα» μηχανήματα, για να’ χουν δουλειά οι «εξωτερικοί», με το αζημίωτο των μεσολαβητών. Κι ούτε ένας φακελάκιας μεγαλογιατρός στο σκαμνί, ένας δολιοφθορέας μηχανημάτων, μια νοσοκόμα που κάπνιζε, σταυροπόδι, χαριεντιζόμενη με τους γιατρούς.

ΑΥΤΑ (και άλλα πολλά) πληρώνονται και ήρθε(;) η ώρα της αλήθειας. Γιατρών που ξεβολεύονται, δομών μισογκρεμισμένων και μεταρρυθμίσεων που δεν συμφέρουν στον ασθενή που θα βάλει το χέρι στη τσέπη για να πληρωθούν τα σπασμένα, ούτε στον γιατρό, που του ξαναθυμίζουμε πως το (όποιο) σύστημα δεν φτιάχνεται για την αφεντιά του.

«ΣΚΛΗΡΟΣ» ο Υπουργός Υγείας, αλλά αλλιώς δεν γίνεται. Κι αν οι συνδικαλιστές τραβολογούν τους γιατρούς κομματικά και κατά τα «ήθη, τις παραδόσεις» και την πρακτική τους, ίσως βγουν ζημιωμένοι.

ΣΤΟ ΕΣΥ, λοιπόν; Ναι (αν θέλεις) και ξέχνα το ιατρείο σου. Ξεφορτώσου τα βιβλία και τις εφορίες, αλλά φορτώσου την αγωνία του ΣΔΟΕ (αν παρασπονδήσεις) και τις (πραγματικές) βάρδιες. Στον ΕΟΠΠΥ; Υπό όρους (200-300 επισκέψεις ασθενών το μήνα) και…ξέχνα το προσφιλές σου ΙΚΑ-προθάλαμο του ιδιωτικού σου ιατρείου. Οι νέοι γιατροί περιμένουν…

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΠΕΛΛΑΣ

Την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου συνεδρίασε η Συντονιστική Επιτροπή της Πρωτοβουλίας των πολιτών για την δημιουργία Δημοτικής κίνησης στον Δήμο Πέλλας.

Μετά την ευρεία συμμετοχή και την αναγκαιότητα που προέκυψε από την προηγούμενη συνάντηση, η συντονιστική επιτροπή εντείνει τις διαδικασίες και προχωράει, σε άμεσο χρόνο, προς την Ιδρυτική Συνέλευση της Κίνησης. Επισπεύδουμε τις δράσεις μας και την ζύμωση μέσα στην κοινωνία του Δήμου από όπου θα αναδειχθεί η πρώτη γραμμή του αγώνα, γνωστοποιούμε όλο και περισσότερο στους δημότες την αμεσο-δημοκρατική τακτική που ακολουθούμε για την ανάδειξη του επικεφαλή και των συνεργατών του  στην Ιδρυτική Συνέλευση, έχοντας δίπλα μας την νεολαία η οποία θα εμπνεύσει με την συμμετοχή της την Νέα Αυτόνομη Δημοτική Κίνηση.

Καταστούμε σαφές προς πάσα κατεύθυνση, ότι η πρωτοβουλία αυτή βασίζεται στη φιλοσοφία της συσπείρωσης σε μια ευρεία βάση πολιτών από την οποία θα αναδειχθεί ο υποψήφιος δήμαρχος και το ψηφοδέλτιό του, και όχι η ανάθεση σε πρόσωπο ή ομάδα, όπως συνηθίζεται. Αυτό επιτάσσει την αναγκαιότητα της συμμετοχής  ώστε να  ο καθένας από εμάς να συνδιαμορφώσει το αποτέλεσμα και να έχει ισότιμο λόγο στην λειτουργία της κίνησης.

Στην αυτόνομη και ακηδεμόνευτη από κόμματα πρωτοβουλία τον πρώτο λόγο έχει ο πολίτης του Δήμου Πέλλας. Στους πολίτες είναι η δύναμη.

Η Οργανωτική Επιτροπή

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ…και τι δεν πληρώσαμε. Ως φορολογούμενοι (αφήνουμε απ’ έξω τους φοροκλέφτες), για να «εξυγιανθούν» εταιρίες του δημοσίου. Με τον προϋπολογισμό να καλύπτει χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ. Από ΟΑ μέχρι ΟΣΕ. Εκεί οι διευθυντάδες με τους ηγεμονικούς μισθούς. Θέσεις βολέματος αποτυχημένων υποψήφιων βουλευτών, είτε υπουργικής εύνοιας.

ΟΛΑ καλά (στις ΔΕΚΟ) και το κλέψιμο πήγαινε σύννεφο. Νόμιμα (και ανήθικα). Με εσωτερικούς κανονισμούς, βολικούς για εργαζόμενους και «εργαζόμενους». Δούλευαν…ρολόι άνθρωποι και μηχανές, με τις απεργίες όπλο ζεσταμένο απ’ τις ριπές μη κάτι αλλάξει. Στο τέλος; Μείον! Ελλείμματα, χωρίς κανέναν τους στο σκαμνί.

ΚΑΙ πώς καλύπτεις ένα δημόσιο χρέος; Επεμβαίνουν οι πολλοί, για να σώσουν τους ολίγους. Καλύπτει (με δανεικά) ο προϋπολογισμός τα ελλειμματικά των ΔΕΚΟ και πάλι απ’ την αρχή. Μέχρι να πέσει σκοτάδι σε υπόγεια πεινασμένων.

ΤΟ πρόβλημα των ανθρώπων που «ζούνε» στα σκοτάδια, με μαγκάλια, κεριά και παγωμένο νερό δεν σηκώνει κομματική εκμετάλλευση. Και, βέβαια, πονηροί ρωμιοί θα χωθούν σαν γλάστρες με βασιλικό. (Στην ουρά για συσσίτιο βρέθηκε ιδιοκτήτης πέντε διαμερισμάτων και με φουσκωμένο πορτοφόλι). Ασφαλώς και θα χωθούν πολιτικοί με το προσωπείο του σωτήρα, μιας και η ψήφος…ακριβή.

ΚΑΙ τι απόμεινε; Η θέληση για να λυθεί το πρόβλημα. Αν το’ θελαν, μπορούσαν. Να ξαναπάμε στα προνόμια των βουλευτών που ψηφίζονται εν σπουδή, για να γίνει το «επάγγελμα» ελκυστικό και κανένας τους/καμιά να μην παραιτείται; Στη γραφειοκρατία που δείχνει τα δόντια της μη φωτιστούν τα σκοτεινά υπόγεια της δυστυχίας;

ΚΑΚΑ τα ψέματα. «Δει δη χρημάτων» και το χρήμα έχει φαγωθεί. Οι δήμοι αδυνατούν και η ΔΕΗ πρέπει να «θρέψει» διευθυντάδες και καρεκλοκένταυρους. Και τι απόμεινε; Αυτό που λέμε δημόσιο και ετήσιος προϋπολογισμός. Αυτός να φορτωθεί τη δυστυχία αναξιοπαθούντων, μιας και φορτώθηκε αγόγγυστα τις χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ (και όχι μόνο).

ΚΙ αν ο προϋπολογισμός δεν το «σηκώνει», τότε ν’ ανοίξει τα στραβά του το δημόσιο και να καρφώσει τη ματιά σε χώρους που υπερθερμαίνονται χειμωνιάτικα και καταδροσίζονται το καλοκαίρι. Με τα αιρκοντίσιον τους ανοιχτά σαββατοκύριακα και το κοντύλι της σπατάλης να χρεώνεται το δημόσιο, χωρίς γραφειοκρατικές κουβέντες και ψηφοθηρικές ρητορείες.

Του Θανάση Νικολαΐδη

Θα μας…εξόπλιζαν. Εθνικά, κρατικά, πανελλαδικά. Τι έκαναν; Θωράκισαν το προσωπικό τους συμφέρον. Εξόπλισαν τη τσέπη τους με κρατική μίζα και προμήθεια. Χωρίς την αγωνία πώς θα κρύψουν τα κλεμμένα. Το’ χαν φροντίσει από πριν για να χαθούν τα ίχνη. Το δήλωσε με σιγουριά ο κ. Τσοχατζόπουλος: «Ας ψάξουν. Δεν θα βρουν τίποτα». Όχι, βέβαια γιατί δεν υπάρχει, αλλά γιατί τα ίχνη για την «απόδραση» του χρήματος για τις of shore χάνονται, έξω απ’ τα σύνορά μας.

ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ με…αγωνία. Δίκες που…υπόσχονταν πολλά. Για ομολογίες (που δεν έγιναν) και για ονόματα συνενόχων. Περιμένοντας, στριφογύριζε στο μυαλό μας εκείνο το «κάποιοι θα χάσουν τον ύπνο τους». Δεν τον έχασαν-δεν υπήρξε λόγος. Ούτε ομολογία και κατάθεση στοιχείων, ούτε φωνές και αλληλοσπαραγμός. Και τράβηξαν για τη φυλακή…κατά μόνας αυτουργοί (Άκης…φρόντισε για όλη την οικογένεια), με τους μακρινούς συνενόχους να…κοιμούνται μακαρίως.

ΜΠΟΡΑ είναι-θα περάσει και το χρήμα παραμένει «θαμμένο». Και, βέβαια, οι απορίες μας παραμένουν. Γιατί «δεν μίλησαν», δεν αποκάλυψαν. Είναι το «ένοχος ένοχον ου ποιεί»; Είναι ο φόβος για τις σφαίρες μαφιόζων έξωθεν; Τίποτα δεν είναι. Το ‘ξεραν πως με τσακωμούς στο δικαστήριο και αλληλοκαρφώματα, θα φτάναμε στην πηγή. Στα θησαυροφυλάκια του…ιδρώτα τους. Για ό,τι λάτρεψαν και απόκτησαν, παραμερίζοντας την ηθική.

ΑΝ η Λογίστρια, για παράδειγμα, τινάζονταν απ’ το εδώλιο κραδαίνοντας ένα «χαρτί», είτε και ο Άκης «πυροβολούσε» τον κ. Σμπώκο με πιστόλι, αυτός θα απαντούσε με κανόνι. Θα έμπαιναν σε τάξη τα χαρτιά και τα στοιχεία. Οι «φονιάδες» θα οδηγούσαν τη Δικαιοσύνη στον τόπο του εγκλήματος για αναπαράσταση.

ΓΙ αυτό και…θυσιάστηκαν. Για εαυτούς (ο νόμος προβλέπει πρόωρη…απελευθέρωση) και κληρονόμους. Δεν θα βρούμε τα λεφτά και το δημόσιο θα περιμένει-μόνο οικογένειες με μαγκάλια θα βρούμε. Στα σκοτάδια, χειμωνιάτικα, και με το όνειρό τους να τελειώνει με ένα πιάτο φαΐ και μια λάμπα στο ταβάνι.

ΤΗΣ φυλακής τα σίδερα είναι για τους…συνετούς και υπομονετικούς. Το όνειρο των «εξοπλισμένων» θα κρατήσει όσο να φαγωθούν τα κρυμμένα. Και (τους) φτάνουν για πολλές ζωές.

Απάντηση του Γιώργου Ρουμελιώτη

στη «γνώμη» του Άρη Παπαγιάννη

Με έκπληξη διάβασα, μετά από υπόδειξη φίλων, το κείμενο του Άρη Παπαγιάννη στη στήλη της Εδεσσαϊκής «η γνώμη μου» με τίτλο «Τριάντα λεπτά», της 30^ης/11/2013. Το κείμενο, αν και όχι ονομαστικά, αναφέρεται και σε εμένα προσωπικά, με την αναφορά του στους «…τρεις συμβούλους της συμπολίτευσης…» και με πλήθος άλλων σχολίων του κειμένου.

Είναι αλήθεια ότι εδώ, και τρία χρόνια, δεν έχω απαντήσει σε κανένα δημοσίευμα, όσο δεικτικό ή, ακόμα, και κακόβουλο κι αν ήταν. Θεωρώ ότι το έργο είναι αυτό που απαντά, η παρουσία και η διαχείριση των κοινών, η μαρτυρία των πολιτών και όχι τα όποια … «αντικειμενικά» δημοσιεύματα. Ωστόσο, το κείμενο αυτό προέρχεται από έναν συμπολίτη μου που δεν είναι κατ’ επάγγελμα δημοσιογράφος. Θεωρώ, μάλιστα, ότι όσον αφορά το πρόσωπό μου λειτουργεί ως «κρεατομηχανή», με προσβάλλει και παραποιεί τόσο τα κίνητρά μου όσο και τη μέχρι τώρα πορεία μου.

Ακούω, ήδη, τις πρώτες αντιδράσεις: «Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται» ή «Αν στο κείμενο βλέπεις εσύ τον εαυτό σου … είναι πρόβλημά σου…». Όμως, τα πράγματα δεν έχουν έτσι, αφού τα παραπάνω είναι, μάλλον, «ευφυολογήματα» και απλή προσπάθεια … υπεκφυγής ευθυνών. Το κείμενο από μόνο του αποδεικνύει την ορθότητα των θέσεων μου. Ας δούμε τις αναφορές: «…τρεις συμβούλους της συμπολίτευσης…». Κάθε αναγνώστης αναγνωρίζει τους συμβούλους αυτούς: Πέτρος Πριβαρτιστάνης, Γιώργος Ρουμελιώτης και Δημήτρης Φαρμούζης. Η ίδια θέση τεκμηριώνεται και σε επόμενη αναφορά στο κείμενο «… η από πολύ καιρό υποβόσκουσα αντιπαράθεση μέσα στην παράταξη της πλειοψηφίας. Οι χατζάρες βγήκαν από τα άλλοτε πρωτοπαλίκαρα του σημερινού δημάρχου, που ο ίδιος είχε τοποθετήσει σε θέσεις κλειδιά …». Προφανώς αναφέρεται στους αντιδημάρχους και του προέδρους των Επιχειρήσεων. Νομίζω ότι αυτά αρκούν!

Επιλέγω μερικές από τις θέσεις - απόψεις του αρθρογράφου σχετικά με την καταψήφιση του προϋπολογισμού:

α. «Με πρόσχημα(;) την αντίθεση τους στην ανάθεση του έργου καθαριότητας της πόλης σε ιδιωτικό φορέα… παρόλο που, - τη τελευταία στιγμή- έγινε απόσυρση της πρότασης …»,

β. «οι διαφωνίες αυτές ήλθαν αργά όταν «χάθηκαν» οι θέσεις και τα αξιώματα …»,

γ. «ο πολύς κόσμος θα περίμενε, ίσως, η διαφωνία αυτή να εκφράζονταν όταν είχαν την επίσημη καρέκλα, λέγοντας απλά διαφωνώ… παραιτούμαι από τη θέση, το αξίωμα και το μισθό μου και παραδίδω την έδρα μου στον επόμενο…».

Όσον αφορά το πρόσωπό μου, έναν από τους 27 του Δημοτικού Συμβουλίου και έναν από τους 3 της συμπολίτευσης πρέπει να υπογραμμίσω τα εξής:

1^ον Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα πρόεδρος της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου μας (ΔΗΚΕΔΕ) παραιτήθηκα από κάθε μισθό - αμοιβή υπέρ των εργαζομένων. Και δεν το έκανα από συναισθηματισμούς αλλά γιατί ήθελα να είμαι συνεπής στις αξίες μου. Εργάστηκα με ανιδιοτέλεια και έδωσα και την ψυχή μου. Τη θέση αυτή, ποτέ δεν την είδα ως αξίωμα αλλά ως θέση προσφοράς προς τους συνανθρώπους μου. Το ίδιο συνέβη και με τη τιμητική θέση του προέδρου εορτασμού των 100 χρόνων ελεύθερης Έδεσσας.

2^ονΔεν καταψήφισα τον προϋπολογισμό με κάποιο «πρόσχημα», αλλά αντίθετα με ξεκάθαρες θέσεις που διατυπώθηκαν, με θάρρος και παρρησία, στο θεσμικό όργανο του Δήμου που είναι το Δημοτικό Συμβούλιο.

3^ονΗ θέση που είχα δεν «χάθηκε»!!! Παραιτήθηκα μόνος μου τον Ιούνιο.

4^ονΟι διαφωνίες μου δεν ήρθαν, όταν χάθηκε η θέση και τα αξιώματα. Από την πρώτη στιγμή, διατύπωνα καθαρά τις όποιες διαφωνίες μου. Να σας υπενθυμίσω απλά την παραίτησή μου, ήδη, μόλις τοποθετήθηκα πρόεδρος της ΔΗΚΕΔΕ για τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου, ήδη τον Μάρτιο του 2011. Σας καλώ, επίσης, να ψάξετε και κείμενο μου στην εφημερίδα Εδεσσαϊκή με τίτλο «Η επόμενη μέρα στον Δήμο Έδεσσας», τον Νοέμβριο του 2010, αμέσως μετά τις εκλογές.

Αυτομάτως γεννιούνται τα παρακάτω ερωτήματα σχετικά με το συντάκτη του κειμένου:

α. Δεν άκουσε την τοποθέτησή μου στο Δημοτικό Συμβούλιο, στο οποίο ήταν και παρών; Δεν κατανόησε τις θέσεις που διατύπωσα, θέσεις που κατανόησαν ακόμα και οι απλοί εργάτες καθαριότητας που ήταν παρόντες; Γιατί τις αποσιωπά;

β. Δεν γνώριζε ότι, από την αρχή της θητείας μου, αρνήθηκα κάθε αμοιβή από τη θέση του προέδρου της ΔΗ.Κ.Ε.Δ.Ε.; Και αυτό το προσπερνά ως, μάλλον, κάτι το αυτονόητο…

γ. Δε γνώριζε για τις διαφωνίες μου και την παραίτησή μου ως προέδρου της ΔΗ.Κ.Ε.Δ.Ε;          

Επομένως, ή γνώριζε και τα αποσιωπά, για τους δικούς του λόγους, ή, απλά, δεν γνώριζε … τίποτα!!! Η προσωπική άποψη είναι ότι τα γνώριζε.!!! Σε αυτήν την πόλη όλα τα γνωρίζουμε… Τους λόγους της αποσιώπησης δεν τους γνωρίζω. Μπορώ μόνο να τους «υποπτεύομαι». Αν πάλι ισχυριστεί ότι δεν … γνώριζε τίποτα σημαίνει ότι είναι απλά άσχετος με τα θέματα αυτά και ότι «κακώς» ασχολείται. Δεν είμαι, λοιπόν, καθόλου άδικος που, στην αρχή του κειμένου μου, επισημαίνω ότι το εν λόγω κείμενο λειτουργεί ως «κρεατομηχανή» με τον αρθρογράφο του να καταλύει, με τον πιο προκλητικό τρόπο, κάθε κανόνα της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Αναρωτιέμαι, μάλιστα, αν το κείμενο προσπαθεί να διεκδικήσει το χαρακτηρισμό «λίβελος»; Πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς ένα τέτοιο κείμενο που λειτουργεί ως οδοστρωτήρας, που ισοπεδώνει ανθρώπους, που διαγράφει την προσφορά, που δημιουργεί περίεργες υπόνοιες, αφού κάνει λόγο για « κομματικές επιταγές…, εξυπηρέτηση εντολέων…, προσωπικές φιλοδοξίες …, ψυχολογικές αναζητήσεις…» έστω και με ερωτηματικά για… ευνόητους λόγους ... Με ποιον άλλον καλύτερο τρόπο μπορούμε να «εκτελέσουμε» κοινωνικά τους συμπολίτες μας;

Του επιστρέφω τα σχόλια και τα ερωτηματικά και θα ζητήσω και εγώ με τη σειρά μου να μας παρουσιάσει τις δικές του « κομματικές επιταγές, ίσως;, την εξυπηρέτηση εντολέων, πιθανόν;, τις προσωπικές φιλοδοξίες, ενδεχομένως;, τις ψυχολογικές αναζητήσεις, άγνωστο;» και με ερωτηματικά για… ευνόητους λόγους ... « γιατί είναι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου».

Του επιστρέφω, επίσης, και τον αφορισμό του: «οι περισσότεροι από αυτούς που επιδιώκουν την εκλογή τους σε αυτά τα αξιώματα, κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους, -όχι, όμως, την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος και του καλού της πόλης». Ως γνώστης και ειδικός … στην εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος, ως πιθανός συνομιλητής και με τον ίδιο τον … Θεό θα το γνωρίζει καλά. Θα μετατρέψω τον αφορισμό του σε ερώτημα που θα απευθύνεται στον ίδιο και τους όμοιούς του : «οι περισσότεροι από εσάς που δημοσιογραφείτε … κάτι άλλο έχετε στο μυαλό σας, και όχι την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος και το καλό της πόλης»;

Επίσης, το τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο δεν «απέδειξε τη γύμνια του» όπως γράφει, αλλά αντίθετα απέδειξε ότι τίποτα δεν είναι πλέον αυτονόητο και ότι οι συλλογικές διαδικασίες είναι μονόδρομος. Ο θεσμός των Δήμων με δημαρχοκεντρικό άξονα λειτουργίας απέτυχαν. Είναι ο καιρός των συλλογικών οργάνων.

Τελειώνω επισημαίνοντας δύο τελευταία πράγματα:

Η καταψήφιση προϋπολογισμού δεν είναι πανελλήνια πρωτοτυπία και ούτε πρόκειται να τελματώσουν κάποια έργα. Ας μην εκτίθεται στην προσπάθειά του να .. ενημερώσει και να διαμορφώσει την άποψη των συμπολιτών μας. Να κάτσει και ψάξει!

Επίσης, και στη θέση του ότι όσοι διαφωνούν πρέπει να παραιτούνται και να παραδίδουν τη θέση σου, υπογραμμίζω ότι είναι προσωπική. Γνωρίζει τι προβλέπει το σύνταγμα και ο Καλλικράτης; Θα εκλεγόταν δήμαρχος ο κ. Γιάννου αν δίπλα του δεν στρατεύονταν ο Δημήτρης Φαρμούζης, ο Πέτρος Πριβαρτιτσάνης, ο Γιώργος Ρουμελιώτης; Θα εκλεγόταν δήμαρχος αν είχε δίπλα του τη Σούλα, την Κούλα, την Τούλα και τον Μήτσο; Είμαστε πρώτα απ’ όλα δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Έδεσσας και μετά μέλη παρατάξεων … αν αυτές υπάρχουν.

Γιώργος Ρουμελιώτης

Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Έδεσσας

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΜΙΛΗΣΑΜΕ για δολοφόνους. Ημεδαπούς και αλλοδαπούς (είναι η πλειοψηφία) που τους τρέφουμε στη φυλακή. Έξω, σκότωναν, μέσα αράζουν. Ο φορολογούμενος πληρώνει το καθισιό τους. Για να συντηρούν το τομάρι τους και να σχεδιάζουν το επόμενο χτύπημα.

ΩΣΤΟΣΟ, υπάρχουν και οι «δολοφόνοι» της γλώσσας μας, μοναδικής στον κόσμο, που χάνεται στο χάσμα της λεξιπενίας και της γλωσσικής βαρβαρότητας.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για «δημιουργίες» πτυχιούχων νεότερης γενιάς, με όλα τα μέσα και τις προϋποθέσεις για μόρφωση. Εισπράττουμε το αποτέλεσμα της «μόρφωσης» των καταλήψεων και της αποστήθισης, ακολουθούμε ουραγοί και φύλλο δεν κουνιέται. Κι αν έχουμε πρόστιμο στο κλωτσοσκούφι για μειωμένη απόδοση παίκτη, δεν έχουμε αντίστοιχη «ποινή» για…κακουργήματα στη μόστρα των «παραθύρων». Δείγμα είναι κι αυτό όπως τα άλλα και…απολαύστε τους στο γλωσσικό τους μεγαλείο.

• Για τα μείζον προβλήματα (Κουζίλος ΧΑ/Μέγα)
• Αν αγαπάς τους ανθρώπους, δεν αναγάγεις τους νόμους…(Κανέλη/Μέγα)
• Πρέπει να συμπράξουν μέτωπο (Πατίδης ΚΚΕ)
• Δεν είναι ψήφο εμπιστοσύνης (Χασαπόπουλος/Μέγα)
• Ήταν υπέρ του δέοντος…(ΑΝΤ1)
• Έξυπνα ποιώντες (Τζαμτζής/Μέγα)
• Του απεχθές χρέους (Βουλευτής ΚΚΕ/Βουλή)
• Στη λογική του απεχθές του νόμου (Ο παραπάνω)
• Την εκλογή τους ως Πρόεδροι της Αμερικής (ΑΝΤ1)
• Ο οποίος φοιτεί στη φιλοσοφική (Μέγα)
• Κοινοφελή έργο Που κατακλίνουν τους δρόμους (Δούσης/ΑΛΦΑ)
• Που κατακλίνουν τους δρόμους (Δούσης/ΑΛΦΑ)
• Το λόγο πλέον το έχει η Δικαιοσύνη (Μακρή/ΑΝΕΛ)
• Υπερκερνά (αντί υπερκερά=υπέρ+κέρας) (ΣΚΑΪ)
• Οι δρόμοι μετατράπηκαν σε χείμαρροι (ΣΚΑΪ)
• Απαιτείται την έγκριση (Ματθαιόπουλος/ΧΑ/Βουλή)
• Αφ’ όσον (ο παραπάνω)
• Το μόνο νομίμως λειτουργόν…(Βορίδης/Μέγα)
• Και ουκ έστιν τέλος (Σκουρλέτης/ΣΚΑΪ)
• Να λειτουργεί με πλήρη πρόγραμμα (Αυγενάκης/ΣΚΑΪ)
• Παρά του ότι (Καμπουράκης/Μέγα)
• Τον οποίο και τον προσαγάγουν (ΑΛΦΑ)
• Αυτό δεν διαπραγματεύεται από κανέναν (ΣΚΑΪ)
• Καλύπτουν μέρος του κόστου (Ε)
• Κοινοφελή έργο (Αμπελιώτης/Μέγα)
• Απέκτησε ό,τι ονειρεύεσαι (Σε διαφήμιση)
• Ερευνούνται δύο σπίτια (Star)
• Επανέλαβε, αν θέλεις (ΔΤ)

Πρωτοβουλία των πέντε δημάρχων: Είναι απάνθρωπο να κόβεται το ρεύμα

 Χρειάζεται σοβαρή μελέτη το θέμα της επανασύνδεσης του ηλεκτρικούς ρεύματος σε οικογένειες που αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, τόνισε ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, ενώ ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, είπε ότι είναι "απάνθρωπο" να κόβεται το ρεύμα και πρότεινε η κυβέρνηση να φροντίσει να γίνουν όλες οι επανασυνδέσεις και οι δήμοι να εντοπίσουν ποιοι είναι αυτοί που πραγματικά αδυνατούν να πληρώσουν.

«Όλα αυτά θέλουν σοβαρή μελέτη, όχι λαϊκισμούς, γιατί κοινωνική πολιτική κάποιοι δήμοι έχουν. Το να παίρνουν το θέμα της ΔΕΗ και να το βάζουν μπροστά, από μόνο του, χωρίς να συνυπολογίζουν και τους άλλους τομείς κοινωνικής πολιτικής που έχουν οι δήμοι είναι κάτι που αν γίνεται έτσι μόνο του είναι επιπόλαιο, και θέλει να το συνδυάσουμε με όλες τις όψεις της κοινωνικής πολιτικής των δήμων» δήλωσε ο κ. Καμίνης, στο περιθώριο της ημερίδας με θέμα "Ανάπτυξη και Τοπική Αυτοδιοίκηση" που οργάνωσε στη Θεσσαλονίκη η "Πρωτοβουλία των πέντε δημάρχων", δηλαδή των δημάρχων Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Πατρέων, Βόλου και Ιωαννιτών.

«Το να κόβεται το ρεύμα είναι απάνθρωπο και επομένως είναι θέμα της κεντρικής κυβέρνησης. Δεν είναι ο κάθε δήμος να κάνει ότι καταλαβαίνει. Οι δήμοι να εντοπίσουν ποιοι συμπολίτες αδυνατούν να πληρώσουν παντελώς το ρεύμα» δήλωσε ο κ. Μπουτάρης.

Σε ότι αφορά το ζήτημα της κινητικότητας και διαθεσιμότητας ο δήμαρχος Αθηναίων κάλεσε την κυβέρνηση να δώσει ένα σοβαρό δείγμα γραφής για το τι σκοπεύει να κάνει στη δημόσια διοίκηση, ώστε να προκύψει και το μερτικό της τοπικής αυτοδιοίκησης, διότι, όπως είπε, μέχρι τώρα όλες οι συγχωνεύσεις αφορούν μόνο στην τοπική αυτοδιοίκηση. Για την Αθήνα τόνισε πως άρχισε τη θητεία του με 12.000 υπαλλήλους στον δήμο και μειώθηκαν κάτω από 7.500 μέχρι τώρα, κάνοντας λόγο για "αιμορραγία" που προκαλεί διαρκή εργασιακή αναταραχή.

Σχετικά με την εκ νέου υποψηφιότητά του στις εκλογές του 2014 είπε ότι είναι ανοιχτός σε όλα τα δημοκρατικά κόμματα, για ενδεχόμενη στήριξη του, και κάποια στιγμή θα συζητήσει και με αυτά.

Ως προς το θέμα της ημερίδας για την ανάπτυξη σημείωσε ότι «είναι πάρα πολύ σημαντικό να μπορείς να στηρίξεις τον κόσμο στις δύσκολες εποχές, να μην μείνει στη φτώχεια, αλλά από την άλλη πλευρά να προσφέρεις και ευκαιρίες να πάρουν οι άνθρωποι τις τύχες τους στα χέρια τους».

Ο κ. Μπουτάρης επισήμανε ότι είναι αυξημένα τα προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, επειδή «απογυμνώνεται από δυνατότητες να ασκήσει τις αρμοδιότητες της». Παρατήρησε ότι υπάρχει τεράστιο οικονομικό πρόβλημα στους δήμους, ενώ η κατάργηση των δημοτικών αστυνομικών και των σχολικών φυλάκων έχει οδηγήσει σε χάος.

Σε ερώτηση αν θα κλείσει ο δήμος Θεσσαλονίκης, εξαιτίας αυτών των προβλημάτων, ο κ. Μπουτάρης απάντησε: «Είναι μια απειλή προς την κεντρική κυβέρνηση ότι αν δεν δοθεί η δυνατότητα αποκατάστασης των σχολικών φυλάκων και της δημοτικής αστυνομίας, θα κλείσουμε τον δήμο. Προσπαθούμε να κάνουμε μόνοι μας αυτά που δεν κάνει η κυβέρνηση. Δύσκολα, αλλά θα τα καταφέρουμε, επομένως δεν πρόκειται να κλείσουμε τον δήμο».

«Γίνεται πολύς λόγος από πολλούς για την ανάπτυξη, χωρίς να δίνονται πειστικές απαντήσεις και τι σχέση έχει η τοπική αυτοδιοίκηση με την ανάπτυξη» τόνισε ο δήμαρχος Πατρέων Γιάννης Δημαράς. Ως προς το ζήτημα της διαθεσιμότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση υπογράμμισε ότι ο δήμος Πατρέων έχει 1.100 υπαλλήλους με το 1/3 των κατοίκων της Αθήνας. Άρα, ο δήμος Αθηναίων έχει τριπλάσιο προσωπικό ανά κάτοικο, σε σχέση με τον δήμο Πατρέων, και ο δήμος Θεσσαλονίκης διπλάσιο ανά κάτοικο, και πρόσθεσε: «Συμφωνούμε στην ενδοδημοτική κινητικότητα. Δεν είμαστε αρνητικοί στην κινητικότητα, είμαστε αρνητικοί στη διαθεσιμότητα, που στην ουσία είναι ότι χρυσώνουμε το χάπι της απόλυσης. Δεν μπορεί από την τοπική αυτοδιοίκηση, που εκπροσωπεί το 12% της δημόσιας διοίκησης, να έχει μπει το 50% της διαθεσιμότητας».

Ο δήμαρχος Βόλου, Πάνος Σκοτινιώτης, τόνισε πως «η προοπτική της πρωτοβουλίας των 5 δημάρχων ξεπερνά τις αρχικές προσδοκίες και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι εκφράζουμε εφαρμοσμένη πολιτική. Υλοποιούμε ιδέες». 

Όπως είπε, « το πρόβλημα της χώρας είναι βαθύτατα πολιτικό και προϋπόθεση για τη λύση του είναι η ανασυγκρότηση του συστήματος διακυβέρνησης, κεντρικό σημείο του οποίου είναι ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης».

«Η πρωτοβουλία απέκτησε δυναμική και συζητιέται σε όλη την Ελλάδα και αυτό, όχι γιατί εμείς είμαστε κάτι ξεχωριστό, αλλά γιατί αυτό που γίνεται είναι μια άλλη σκέψη, πέρα από τα στερεότυπα του παρελθόντος» επισήμανε ο δήμαρχος Ιωαννιτών Φίλιππος Φίλιος και πρόσθεσε: «Αυτό που δεν μπορεί να κάνει το κεντρικό κράτος, το κάνουμε εμείς. Το ζητούμενο είναι να απεγκλωβιστούμε από τη λογική της κηδεμονίας της κεντρικής διοίκησης προς την περιφερειακή διοίκηση. Έχουμε ιδέες και προτάσεις. Πολλά από αυτά που λέμε εμείς μπορούν να νομοθετηθούν».

Το άνοιγμα των εργασιών της ημερίδας έκανε ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου ΘεσσαλονίκηςΠαναγιώτης Αβραμόπουλος, ο οποίος τόνισε πως οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί της διοίκησης βάζουν εμπόδια στην ανάπτυξη και ζήτησε να υπάρξει αλλαγή αντίληψης και να δοθούν αρμοδιότητες στους Δήμους, ώστε να συμβάλλουν στην ανάπτυξη. Για τη Θεσσαλονίκη είπε ότι πέρα από το πρόβλημα της υψηλής ανεργίας υπάρχει και αλλαγή στην παραγωγική της βάση και γίνεται «πόλη του καφέ, των εστιατορίων και των φούρνων».

Μετά τις ομιλίες των πέντε δημάρχων ακολούθησαν εισηγήσεις από στελέχη των πέντε δήμων και διάλογος με το κοινό.

Το "παρών" έδωσαν ο πρώην υφυπουργός Σπύρος Βούγιας, ο καθηγητής Γιάννης Κουκιάδης, ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών και πρόεδρος της ΠΕΔ Κεντρικής Μακεδονίας Σίμος Δανιηλίδης,αντιδήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι κ.α.

ΠΗΓΗ:/www.airetos.gr

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΚΑΠΟΙΑ «κολλάνε» και άλλα τρέχουν. Και τι τρέχει με τα προνόμιά τους; Ψηφίστηκαν νύχτα και με προοπτική. Κατοχυρωμένα και στεγανά, μη πειραχτούν απ’ τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Και ο νόμος περί (μη) ευθύνης υπουργών; Τον εμπνεύστηκαν, τον ψήφισαν τον…εφάρμοσαν.

ΚΑΙ άλλα κι άλλα ψήφισαν κατεπειγόντως και καλοκαιριάτικα. Με ένα νεύμα από κόμματος εις κόμμα, χωρίς τσιρίδες και αντεγκλήσεις. Διόρισαν υπεράριθμους «εργαζόμενους» στη βουλή, ταχέως, υπούλως και ομοθυμαδόν.

ΜΑΣ καταπλήσσει η…ομόνοια των νομοθετών μας για τα καλά και συμφέροντα. Μας καταπλήσσει και η ραθυμία τους για κατεπείγουσες περιπτώσεις. Για ανθρώπους που «ζουν» χωρίς ηλεκτρικό. Και, βέβαια, δεν τίθεται θέμα πειθούς από μια οικογένεια χωμένη στο υπόγειο, με τα κεριά. Έδωσε τις «εξετάσεις» της και δεν χρειάζονται άλλα κριτήρια. ΑΠΟ’ κει και πέρα, περιμέναμε το Κράτος. Αυτό που το κατάκλεψαν φοροφυγάδες και το ρήμαξαν μιζαδόροι. Να σβήσει τα αιρκοντίσιον των Υπουργείων καταργώντας τις ιδανικές συνθήκες πιέσεως και θερμοκρασίας των εργαζομένων και «εργαζομένων». Τη ΔΕΗ με τους καρεκλοκένταυρους και τους διευθυντάδες με αστρονομικούς μισθούς, ιδιαίτερες και οδηγούς. Την περιμέναμε να πρεσάρει τους (μεγαλο)οφειλέτες της να την ξοφλήσουν. Τα κόμματα, με τη χορηγία τους να φαγώνεται πριν φτάσει στα γραφεία τους.

ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ τους δημάρχους να σηκώσουν το κεφάλι για δημότες που «ζούσαν» στο σκοτάδι. Έγκαιρα και προληπτικά. Πριν πληγωθεί βαθιά η ψυχή των παιδιών ενός κατώτερου θεού που «ζεσταίνονται» με μαγκάλι και πλένονται με παγωμένο νερό. Τους «επιμηθείς» δημάρχους της προεκλογικής αφύπνισης. Αυτούς που του καλού καιρού ξενυχτούσαν με τους…επιτελείς για να «σπάσουν» (νόμιμα και ανήθικα) έργα, μεριμνώντας για τα ποσοστά και την προμήθειά τους.

ΞΥΠΝΗΣΑΝ τα κόμματα (εκλογές έρχονται) και νοιάστηκαν για το…ρεύμα σε παγωμένα υπόγεια, αλληθωρίζοντας προς το ρεύμα για ψήφους. Το θέμα είναι πως ΟΛΟΙ τους το πρόβλημα το εμφανίζουν με…αγκάθια. Ψήφιζαν για τα προνόμιά τους κατεπειγόντως, αλλά εξόχως ράθυμα, χωρίς ψυχή και γραφειοκρατικά, κινούνται για τις επανασυνδέσεις. Με το σταγονόμετρο και με ρυθμούς χελώνας. Αντί να τσακιστούν για μια αχτίδα χαράς και ζεστασιάς σε αναξιοπαθούντες, χριστουγεννιάτικα.

«Τα χρήματα της Τρόικας δεν προέρχονται από τον Ευρωπαϊκό προϋπολογισμό»

Για το κλίμα που επικρατεί στις Βρυξέλλες, την ώρα που στην Ελλάδα πραγματοποιούνται οι διαβουλεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την Τρόικα μιλά στο karfitsa.gr η Ευρωβουλευτής της ΝΔ και μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Ρόδη Κράτσα.

Συνέντευξη στο Βαγγέλη Στολάκη

Πως διαμορφώνεται το κλίμα στις Βρυξέλλες για την Ελλάδα με αφορμή τις διαβουλεύσεις που γίνονται με την Τρόικα;

Περιμένουν όλοι και εδώ  πώς θα καταλήξει η ελληνική κυβέρνηση με την Τρόικα. Εμείς προσπαθούμε να αναδείξουμε τις πραγματικές διαστάσεις και προκλήσεις, ότι δηλαδή θέλει ενίσχυση το πρόγραμμα της εφαρμογής με μέτρα αναπτυξιακά. Είναι ανάσα. Μπορούμε να ανασάνουμε μόνοι μας με αυτή τη φορολογία και να αφήσουμε τα κενά;

Έχει γίνει κάποια πρωτοβουλία από την πλευρά των Ελλήνων ευρωβουλευτών σε ότι αφορά όλο αυτό το δημοσιονομικό πακέτο και την κρίση που βιώνει η χώρα μας; Έχετε κάνει κάποιες παρεμβάσεις ομαδικά είτε ατομικά;

Φυσικά όλη μέρα έχουμε την ευκαιρία. Ο καθένας στην επιτροπή του. Εμείς έχουμε πολλές ευκαιρίες. Αλλά κοιτάξτε θέλω να σας πω κάτι για να το καταλάβετε και εσείς. Τα χρήματα τα οποία χειρίζεται η Τρόικα δεν είναι χρήματα του Ευρωπαϊκού προϋπολογισμού είναι δάνεια των κρατών-μελών.

Αυτό το γνωρίζω.

Ναι αλλά αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι δεν περνάει ο έλεγχος από εμάς. Από εμάς περνάει μόνο η πολιτική  παρέμβαση. Από εμάς περνάει ότι έχει να κάνει με τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, της ΕΕ όχι των κρατών-μελών. Για το ΕΣΠΑ, για την αγροτική πολιτική, για τις κοινοτικές πρωτοβουλίες, όλα αυτά κάνουμε έλεγχο εμείς. και βάζουμε τα ποσά. Αυτά τα χρήματα είναι δάνεια από τα κράτη μέλη και ελέγχονται από τα εθνικά κοινοβούλια. Δεν είναι αρμοδιότητα δικιά μας αλλά των εθνικών κοινοβουλίων των χωρών μελών, διότι είναι διμερή δάνεια. Δεν είναι του Ευρωπαϊκού προϋπολογισμού.

Εμείς κάνουμε παρέμβαση πολιτική, π.χ. και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στον κ. Τρισέ. Στο πλαίσιο  του κοινοβουλευτικού ελέγχου, να σας πω τις δικές μου ερωτήσεις που έχω εγώ στον κοινοβουλευτικό έλεγχο- επερωτήσεις που λέμε στην Ελλάδα. Είναι πολλές για διάφορα θέματα. Επίσης σας λέω: Όταν χτίσαμε από  την αρχή το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης όπου βάλαμε τις ποινές στις χώρες που δεν συμμορφώνονται, κκεί βαρύναμε, και τις  προειδοποιητικές 2-3 περιόδους προσαρμογής, εκεί βαρύναμε ως νομοθέτες .

Τι εννοείται βαρύνατε;

Βαρύναμε με τις τροπολογίες μας που τις αλλάζουμε  για χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Να σας αναφέρω κάτι άλλο. Πολύ επίκαιρο.Προ ολίγου, για πρώτη φορά στο νέο ΕΣΠΑ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έφερε το θέμα της αιρεσιμότητας. Δηλαδή μια χώρα που θα έχει δημοσιονομικά προβλήματα και ανισορροπίες, δηλαδή δεν θα έχει το ανεκτό επίπεδο του χρέους και του ελλείμματος -θα της κόβονται κονδύλια από το ΕΣΠΑ.

Άρα δεν μπορούμε να είμαστε καθόλου αισιόδοξοι στην χώρα;

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έδωσε μάχη στις διαπραγματεύσεις και την αιρεσιμότητα την απαλύναμε πολύ. Η έννοια  της αιρεσιμότητας μπήκε πια μέσα στο ΕΣΠΑ αλλά λόγω του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ως νομοθέτη- εγώ είμαι στην αρμόδια Επιτροπή και από το ΠΑΣΟΚ ο κ. Γιώργος Σταυρακάκης-  βαρύναμε πολύ και έχει απαλυνθεί σε πολλά, έτσι ώστε να λαμβάνονται υπόψη το ποσοστό της ανεργίας. Να υπάρχει δηλαδή προειδοποίηση και να συμμορφώνεται η χώρα.

Απαλύναμε πολλά με το βάρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Την Ελλάδα πολύ άμεσα δεν την αφορά γιατί η Ελλάδα είναι σε επιτήρηση.

Μου είπατε ότι ο δικός σας ο ρόλος σχετίζεται περισσότερο με θέματα ΕΣΠΑ. Εσείς οι Έλληνες ευρωβουλευτές πιέσατε για να πάρουμε περισσότερα κονδύλια; Για να έρθει και η ανάπτυξη στη χώρα μας;

Φυσικά, Αλίμονο! Αυτό δεν είναι κάτι δύσκολο για ένα βουλευτή. Είναι πρώτος στόχος για όλους τους βουλευτές. Είναι και αστείο να το ρωτάμε.

Και πόσα τελικά περισσότερα πήραμε από αυτά που υπολόγιζαν να μας δώσουν;

Σε πολλούς τομείς, δεν είναι μόνο το πακέτο, το σύνολο για το πακέτο. Είναι ένα σύνολο που το διαπραγματεύεται όλο το Κοινοβούλιο με τις κυβερνήσεις. Βοηθήσαμε τις περιοχές με πίεση δική μας και άλλων χωρών που τους αφορά. Όταν δεν κάνεις συμμαχίες μόνοι μας δεν μπορούμε να χτυπιόμαστε. Τι ψήφους θα μαζέψουμε; 22 ψήφους οι Έλληνες ευρωβουλευτές; Εγώ όλη μέρα μπορώ να κάνω την τρελή, να καταθέτω τροπολογίες  για να στέλνω δελτίο τύπου και να λέτε τι καλή που είναι για την χώρα μας η κα. Κράτσα. Το ζήτημα είναι όλη η προσπάθειά μας να μεταφραστεί σε ψήφους και συμμαχίες. Το βασικό είναι να πετύχουμε συμμαχίες.

ΠΗΓΗ: http://www.karfitsa.gr/

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΜΕ του «Ολυμπιακούς» στην Ελλάδα, πανηγυρίζαμε. Οι πονηροί τρίβαν’ τα χέρια τους. Οι Καλατράβες είχαν δρομολογήσει τη «δουλειά» τους, οι κυβερνώντες το δούλεμα κι εμείς πληρώναμε. Με δανεικά. Λεφτά υπήρχαν(;), η Ελλάδα καμάρωνε με τον κότινο ξεχασμένο και το «αρχαίο πνεύμα αθάνατο» απατηλό περιτύλιγμα της σπατάλης και της ρεμούλας.

ΚΑΙ τώρα; Πληρώνουμε αναδρομικά, αιματηρά και αδυσώπητα. Οι πολλοί που συνήθως πληρώνουν, με τους λίγους (πολιτικούς) να το’ χουν σκάσει απ’ την πιάτσα, τους ελάχιστους να γράφουν βιβλία και κανέναν τους/καμιά στο σκαμνί.

ΝΑ πάμε στην Υγεία; Υπήρχε άφθονο υλικό στα νοσοκομεία και πίσω του μίζα και προμήθεια. Και σπατάλη. Δεν…το’ ξερε ο διπλανός, σκυμμένος στο δικό του παχνί. Ο συνδικαλιστής το’ ξερε και το’ κρυβε, περιμένοντας τη στιγμή να καθαρίσει για τον εργαζόμενο.

ΚΑΙ στην παιδεία του «κάθε πόλη και πανεπιστήμιο, κάθε χωριό και ΤΕΙ» προς δόξαν του τοπικού παράγοντα, του βουλευτή, του υπουργού; Μάχη για τη φοιτητική εστία ενίοτε με ψεύτικα χαρτιά και επινοικίαση του δωματίου ακόμα και μετά την αποφοίτηση. Και οι εκατοντάδες λαμαρίνες με κοτόπουλο ψητό που οι μισές πήγαιναν στα σπίτια και στα σκουπίδια κι ο φοιτητής έσβηνε το τσιγάρο του στο γιαούρτι; Τα σκέπασε η λήθη και ξανά άμωμοι και αθώοι…παρθένες με παρθενορραφή στα σκέλη.

ΔΕΝ πάμε παρακάτω, δεν πιάνουμε άλλο σινάφι. Ερχόμαστε στο σήμερα που «κλαίμε πάνω στο χυμένο γάλα». Αραδιαστοί στο «γυαλί», στο δρόμο και στην αγορά, διεκτραγωδούμε την κατάσταση που όλοι μαζί τη φτιάξαμε. Αποτραβιέται ένας-ένας τινάζοντας τους ώμους και πάει, τέλειωσε(!;).

ΚΑΙ, βέβαια, δεν κάνουμε το αυτονόητο, να σηκώσουμε τα μανίκια για δουλειά. Μαθημένοι στη λούφα του παρελθόντος και το βόλεμα. Με τον μαθητή να «μορφώνεται» στο…μάθημα των καταλήψεων, τον φοιτητή στο αμφιθέατρο των ρύπων και της αφίσας και τον πνευματικό του πατέρα να στεριώνει το πόστο του με την κομματική του ψήφο.

ΑΥΤΑ κι αυτά πληρώνουμε και δεν το μαρτυράμε. Απ’ τον μεγαλοφοροκλέφτη, ως τον…καρπουζά στη γωνία. Κι είναι η κάννη στραμμένη στον «εχθρό» και το όπλο προτεταμένο. Με ψυχολογία του αθώου που δικαιούται να βάλλει, χωρίς να περνάει απ’ το μυαλό του το…χαρακίρι.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΟΥΤΕ αυτό μπορούμε να το χωνέψουμε. Το πυρ ομαδόν κατά των σημερινών, και ο λόγος μας δεν είναι κομματικός. Ψάχνουμε για ενόχους της στιγμής ενώ το έγκλημα ήταν διαρκείας. Και είναι «το πιο εύκολο κυνήγι το κυνήγι του αποδιοπομπαίου τράγου».

ΜΠΗΚΑΝ μπροστά για να μας σώσουν εκείνοι που ευθύνονται κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά. Η ευθύνη διαχέεται. Και δεν είναι έντιμο να τους ρίχνεις τα βόλια επειδή βρέθηκαν μπροστά σου και οι συνένοχοι παραμένουν κρυμμένοι, μακρινοί. Κόμματα που δώσαν’ την σπρωξιά τους στον γκρεμό χωρίς να κυβερνούν. Συνδικαλιστές λυσσασμένοι για αυξήσεις που «δεν είδαν και δεν άκουσαν» για φακελάκι και προμήθεια. Δεν μπούκωσε τη μύτη τους η μπόχα της διαφθοράς, δεν διέκριναν τους γλεντζέδες του πάρτι και ολετήρες της οικονομίας. Και οι «ιδεολόγοι» που άρμεξαν ό,τι παλιό μπορούσαν και, μαθημένοι να τρώνε, πέρασαν απέναντι προσδοκώντας νέο φαγοπότι; Οι κάποιοι οπορτουνιστές κοινοβουλευτικοί που αλλαξοπίστησαν κρατώντας τη χρυσοφόρο έδρα;

ΠΥΡ ομαδόν, λοιπόν, σ’ αυτούς που βλέπουμε. Παπαδάκηδες που (προσ)καλούν για να φλυαρούν οι ίδιοι, διακόπτοντας. Αυτιάδες αφηνιασμένοι (με την κα Μάγδα σε πόζες και το μάτι στο μόνιτορ). Δεν έχει λόγους να μην συντάσσεται με τους πυροβολητές η κα Τσαπανίδου με το κομπόδεμα απ’ τον καιρό της ΝΕΤ που σκόρπαγε τα λεφτά μας σε Λυριτζήδες. Καλά κάνουν(;) μιας και τα νούμερα της τηλεθέασης διαμορφώνονται απ’ τους δυσαρεστημένους, ωστόσο, καλύτερο θα’ ταν να μας θυμίζουν πρόσωπα, σινάφια και πρακτικές που μας φέραν’ στη σημερινή κατάντια κι ας έπεφταν τα νούμερα.

ΒΓΑΙΝΟΥΝ ένα-ένα τα λαβράκια απ’ την απόχη, η μπόχα φράζει μύτες κι αυτοί «δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν ξέρουν». Τότε…ήξεραν. Τ’ άρπαζαν οι ίδιοι, τ’ άρπαζε ο διπλανός κι όλοι τους, σήμερα, σιωπούν, απέχουν και περιμένουν. Καθένας με τις προσδοκίες του. Και, βέβαια, μας τρομάζει η επιμονή τους για μιαν απ’ τα ίδια. Τόσος…ενθουσιασμός για επιστροφή στα προ μνημονίων και τρόικας δεδομένα; Για γεμάτα ταμεία με δανεικά (κι όποιος προλάβει να τ’ αδειάσει);

ΦΤΑΙΝΕ, λοιπόν, οι σημερινοί που «αίρουν τις αμαρτίες» μιας διεφθαρμένης Ελλάδας, άρα οι υπόλοιποι, με τα λευκά φτερά, δικαιούνται να…πυροβολούν.

Του Θανάση Νικολαΐδη

«ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ». Σε ευνομούμενη Πολιτεία θα σκορπούσε τρόμο. Ο νεοέλληνας το αγνοεί επιδειχτικά και με το δίκιο του. Αν είναι ιδιώτης, θα καθαρίσει ο συνδικαλιστής. Αν πρόκειται για δημόσιο «λειτουργό», θα τον σώσει ο στημένος μηχανισμός. Με αναβολές και καθυστερήσεις, μέχρι η αμαρτία να ξεχαστεί. Και τι απόμεινε να τον τρομάξει; Μόνο η ποινική δίωξη!

ΑΡΚΕΤΑ μας…έπαιξε ο κ. Πρύτανης. Την Πολιτεία, τους θεσμούς, τους φοιτητές, τον κόσμο. Έκλεισε το…μαγαζί «του», έκλεισε το μάτι στους «αγωνιστές»-Διοικητικούς και πάει για το Παρίσι, όπου ο νους κι η σκέψη του. Ωστόσο, το «Μαγαζί» έχει λειτουργικά έξοδα, έχει και «χρέη». Και ο κ. Πρύτανης; Τον παρέπεμψαν στο «Πειθαρχικό» και του’ δωσαν «παράσημο» και πόντους. Προεκλογική (του) εκστρατεία χωρίς δαπάνη, τζάμπα πόντοι για να προαλείφεται υπουργός (π. χ. πολιτισμού), με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

ΤΟΝ χάιδεψαν και τον κανάκεψαν, τον πέρασαν «Πειθαρχικό» και ο κύριος χαμογελούσε. Και μόνο όταν κάτι ακούστηκε για ποινικές ευθύνες, ο Πρύτανης σκυθρώπιασε. Με την αυστηρότητα και την ακρίβεια του ο δικαστής διαπιστώνει κακοδιαχείριση δεκάδων εκατομμυρίων στο «Καποδιστριακό» και είναι «έργο» ανθρώπων. Διοικητικών με επικεφαλής τον ίδιο και μακάρι να βγει αθώος.

ΣΗΜΑΣΙΑ έχει πως τα «Πειθαρχικά» τους σε ένα «Σύστημα» που όλα τα πρόβλεψε και τα φρόντισε είναι για να φαίνεται πως υπάρχουν οι θεσμοί. Με τις ασφαλιστικές δικλίδες και τα «παραθυράκια». Το δημόσιο «αγαπάει» τους ανθρώπους του. Και πιο πολύ τους «αμαρτωλούς». Οι αφελείς προσαρμόζονται, αλλιώς, κινδυνεύουν. Στην Ελλάδα της (παρ)ανομίας, ο φταίχτης έχει το πάνω χέρι. Προστατεύεται απ’ το αόρατο δίχτυ μιας μαφίας που δούλεψε για δεκαετίες, συστηματικά. Ο καταγγέλλων που «χαλάει την πιάτσα» βρίσκει τον μπελά του, γι αυτό και σιωπά, ζαρώνει και ευθυγραμμίζεται.

ΣΤΗΝ Ελλάδα της αταξίας, τον φταίχτη τον καλύπτει το σινάφι και καθαρίζει ο…εθνικός προϋπολογισμός. Τόσες ελλειμματικές ΔΕΚΟ και κανέναν δεν είδανε στο σκαμνί. Τόσα ταμεία που τα’ δειασαν μακρυχέρηδες και οι δράστες παραμένουν στο σκοτάδι.

ΓΙ αυτό και η νομοθεσία πρέπει να το γυρίσει στο…ποινικό. Αυτό τρομάζει και απονέμει δικαιοσύνη. Τα Πειθαρχικά τους είναι διακοσμητικά και εξόχως…διασκεδαστικά.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΑ κόμματα ετοιμάζονται για…εισπράξεις. Για ταμεία που αδειάζουν με καταπληκτικές αστραπιαίες κινήσεις «ιδεολόγων». Απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό. Μη…παραστρατήσουν τα κόμματα και αναζητήσουν άλλες πηγές από δρόμους πονηρούς. Για να παραμείνουν…αγνοί οι πολιτικοί μας.

ΠΑΜΕ στα «επί μέρους», δειγματοληπτικά. Άγνωστος(;) κατέθεσε 150 χιλιάρικα στο όνομα του κ. Μαντέλη. Υπουργός ήταν, το ποσό…αμελητέο, ποιος τον πιάνει τον Μαντέλη. Όταν ξέφυγε μια μπόχα ανεπαίσθητη, ισχυρίστηκε πως ήταν «δώρο για τις σπουδές των παιδιών του». Σήμερα λέει πως ήταν για το Κόμμα. Τρέχα γύρευε, ωστόσο, αν είσαι υπουργός, σπουδάζεις τα παιδιά σου με…δωρεές. Σε λατρεύουν αγνοί…ιδεολόγοι ως ιδεολόγο και το κόμμα λειτουργεί σαν χωνευτήρι. Για λεφτά και αμαρτίες.

ΚΙ ούτε με τον «στρατηγό» βγάλαμε άκρη. Το εκατομμυριάκι χάθηκε κάπου ανάμεσα σε Κόμμα και Τσουκάτο, χωρίς κανένας τους να χρεωθεί το χρήμα και την ηθική ζημιά. Περιμένουμε «ενημέρωση» για τα ίχνη και τη διαδρομή του. Κι αν ο κ. Σημίτης σκέφτεται να μας ξανάρθει, μην το κάνει χωρίς εξηγήσεις περί το εκατομμύριο-θα’ ναι…προαπαιτούμενο.

ΚΑΙ οι άγιοι εκείνοι πατέρες που κουμαντάρουν το Βατοπέδι; Εκεί, μην περιμένεις σαφήνεια και πράμματα χειροπιαστά. Ούτε καταδίκες, κελιά και επισκέψεις. Έχουν το δικό τους κελί και μην τα βάζεις με το ράσο-πίσω του η Εκκλησία. Με τους πιστούς (διάβαζε αφελείς) και τους πονηρούς. Κι αν δεις δημοσιογράφο, «επί Βατοπεδίου», με τρεις βίλες, θεώρησε πως αποκτήθηκαν απ’ τη δημοσιογραφία και πάει, τέλειωσε.

ΚΑΙ τώρα που μάθαμε πως ο Πρύτανης είναι ΣΥΡΙΖαίος τι κερδίσαμε; Απλά, δεν μας ενδιαφέρει. Τώρα που αποκαλύφθηκε ποιος κρατούσε το Πανεπιστήμιο κλειστό για να κάνουν παιχνίδι οι «Διοικητικοί»; Μας ενδιαφέρει, ωστόσο, στην Ελλάδα δεν πληρώνει ο φταίχτης. Δεν θα τον καθίσουν στο σκαμνί για να σηκωθεί με μερικά εκατομμύρια χρέος στην πλάτη από καταδίκη. Το πολύ-πολύ να τον δούμε βουλευτή μεθαύριο και, ως υπουργός, να το σκάει για μια κλεφτή παράσταση στο Παρίσι που θα (ξανα)καταπλήξει την παγκόσμια θεατρική σκηνή.

Η κομματική αλητεία δεν δίνει πεντάρα για να θάψουν την 13/χρονη. Φόρεσε τα καλά της (η κομματική αλητεία), αλλά ακόμα δεν περιδιαβαίνει τις φτωχογειτονιές. Θα το κάνει αύριο (ψάχνοντας για ψήφους) και αγνοώντας επιδεικτικά τα μαγκάλια στα σκοτεινά υπόγεια.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ εισέβαλαν μόνο οι Γερμανοί. Ήρθαν και οι Άγγλοι. Οι Γερμανοί σκότωναν. Οι Άγγλοι υπονόμευαν. Με πράκτορες ανάμεσα σε ΕΛΑΣίτες στο βουνό και υπήρχε…λόγος. Αφού μας χρησιμοποίησαν ποντάροντας στο πατριωτισμό του έλληνα και στο αντιφασιστικό του φρόνημα, έπρεπε να περάσει στην ιστορία ό,τι θύμιζε αριστερά και ΚΚΕ.

ΓΙ αυτό και ξεκίνησαν νωρίς την προετοιμασία για την «αλλαγή φρουράς». Η συμφωνία του Λιβάνου βάζει τη θηλιά στο λαιμό του ΚΚΕ (με την υπογραφή του) και στη Καζέρτα αναγνωρίζεται καθολικά και «ενυπογράφως» ο Σκόμπι γενικός δερβέναγας στη…Σκομπία του.

ΟΛΑ έτοιμα ανθελληνικά και…αντικομουνιστικά κι ας ήταν φρέσκια η διακήρυξη του…λαοκράτη Γ. Παπανδρέου («Πιστεύουμε και εις την λαοκρατίαν» - Σύνταγμα, Οκτώβρης ’44). Το ΚΚΕ οργανώνει τη μεγάλη διαδήλωση της 3^ης Δεκ. ’44, στο Σύνταγμα. Ξαφνικά πέφτουν ριπές και οι πρώτοι νεκροί. Οι ακροβολισμένοι ασφαλίτες του Ά. Έβερτ σημαδεύουν καλά και το σχέδιο εξελίσσεται…ικανοποιητικά. Με τους (28) νεκρούς διαδηλωτές (και της επόμενης μέρας-σαν σήμερα) έναυσμα για ν’ αρπάξει φωτιά η Αθήνα.

ΑΥΤΟ ήταν κι αρχίζει η «Μάχη της Αθήνας». Θα κρατήσει 33 μέρες και η αναμέτρηση θα είναι άνιση. Αριστεροί απ’ τη μια (ΕΑΜίτες, ΕΛΑΣίτες…) χωρίς καν σχέδιο κατάληψης της Αθήνας κι απέναντι το…Κράτος. Ενισχυμένο και ασφαλές με την παρουσία Άγγλων κομάντος που θα συλλαμβάνουν αθηναίους πολίτες. Με αεροπλάνα της ΡΑΦ να μολύνουν τον αττικό ουρανό και τους…Ρώσους χιλιάδες μίλια μακριά, άσχετους και αμέτοχους.

Η ζυγαριά έγειρε, ο Τσώρτσιλ ήθελε τον Γ. Παπανδρέου πρωθυπουργό και η επίσκεψή του (παραμονή Χριστούγεννα ’44) φανέρωνε το «ενδιαφέρον» του για τα ελληνικά πράγματα. Γι αυτό και το ΚΚΕ τηλεγραφούσε ευχαριστώντας την…εξοχότητά του. (Με τέτοιας πνευματικής οξυδέρκειας ηγέτες του ΚΚΕ, γιατί να μην τσουβαλιάσουν την αριστερά Τσώτσιλ και Παπανδρέου;).

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ η Βάρκιζα και η ταπείνωση, πριν αρχίσει ο μεγάλος διωγμός. Το δράμα είχε τη συνέχεια του, για να καταλήξει στη μεγάλη τραγωδία του Εμφυλίου. Η Ελλάδα «επεδικάσθη» στη Δύση και η παγκόσμια μοιρασιά στη Γιάλτα δεν σήκωνε επιμέρους διεκδικήσεις της αριστεράς και δη με ηγεσίες μπαρμπέρηδων, καπνεργατών και τσαγκαράδων.

ΤΑ «Δεκεμβριανά» τέλειωσαν ως προανάκρουσμα, ο δρόμος για τη μεγάλη σφαγή άνοιξε και η έκρηξη του Εμφυλίου ήταν υπόθεση μερικών μηνών και κατάλληλης…προετοιμασίας.

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΟΙ απολυμένοι σχολικοί φύλακες καθιστοί, ακίνδυνοι, ανενεργοί. Τα ΜΑΤ όρθια, «δραστήρια», επικίνδυνα. Δείχνει η Πολιτεία τα δόντια της για τους «επόμενους». Οι…προηγούμενοι δεν χαμπαρίζουν. Ταχτοποιημένοι στα γραφεία τους και δημοσία δαπάνη τρεφόμενοι, «ιερές αγελάδες» που δεν τους τρομάζει φοβέρα καμιά. Γιατί; Γιατί δεν είναι «ταπεινοί» σχολικοί φύλακες-είναι «εργαζόμενοι» της βουλής. Δεν τους διόρισαν τα κοινωνικά κριτήρια της γειτονιάς-τους διόρισε η πολιτική αλητεία των πολιτικών μας. Διαχρονικά και αδιακρίτως «σημαίας».

ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ την πίεση για μείωση του υδροκέφαλου Κράτους. Την εύκολη «πηγή» για απολύσεις δεν κατανοούμε. Καθαρίστριες και…καθαρίσαμε. Σχολικοί φύλακες και…διαφυλάξαμε την τιμή μας. Με την ατιμία να κόβει βόλτες ανενόχλητη σε χώρους δυσπρόσιτους και απαρατήρητους. Δεν βγήκαν στους δρόμους οι «εργαζόμενοι» της βουλής-καθάρισαν «εσωτερικά». Με τους βουλευτές να τους κλείνουν το μάτι και τα κόμματα-ομπρέλα προνομίων και ανομημάτων.

ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ, κολλάμε στα Υπουργεία. Σε στρατό εργαζομένων, «εργαζομένων» και λουφαδόρων, που δεν «κινδυνεύουν», δεν διαμαρτύρονται δεν βγαίνουν στο δρόμο. Και πότε, ποιος και πώς τους διόρισε; Μην το ψάχνεις, θα χαθείς. Απ’ το «κατόπιν ενεργειών μου» στον μπάρμπα απ’ την Κορώνη κι από ‘κει στα «δικά τους παιδιά».

ΣΤΗ συνέχεια, εισχωρήσαμε στα υπουργικά γραφεία. Με τους προθαλάμους και το προσωπικό. Τους γραμματείς, συμβούλους και ειδικούς συνεργάτες. Πολλή δουλειά, πολύς…ιδρώτας, πολλή σιγουριά. Ένας κόσμος απόκοσμος, χωρίς την αγωνία της διαθεσιμότητας και τον εφιάλτη της απόλυσης. Όλα κανονισμένα και ρυθμισμένα, με το (δημόσιο) ταμείο να μην τους προλαβαίνει.

ΚΑΛΗ είναι η «γραφή» τους, αλλά κακό το δείγμα της. Τους παινέψαμε για τον ηρωισμό τους να αναλάβουν, ωστόσο, πρέπει να πείσουν. Και τον τελευταίο που το κόψανε το ρεύμα οι αποφασίζοντες, απ’ τη ζεστασιά των γραφείων τους.

ΜΙΑ-δυο, λοιπόν, και πείθεις. Πώς; Αρπάζοντας απ’ το σβέρκο εκείνους που περισσεύουν. (Για δουλειά 2 ατόμων, διόρισαν 20(!) στη βουλή. Και βέβαια, να μας απαντήσουν οι υπουργοί αν τους είναι απαραίτητοι όλοι εκείνοι οι σκυμμένοι στο κομπιούτερ που καμώνονται πως δουλεύουν).

ΟΣΟ δεν γίνονται κινήσεις δίκαια, αμφίπλευρες και ισορροπημένες, δεν πείθεται ο πολίτης.

Του Θανάση Νικολαΐδη

«ΣΑΝ βγεις στον πηγαιμό για την Ελλάδα», με κρουαζιερόπλοιο, να εύχεσαι μην πέσεις σε λιμάνι αποκλεισμένο. Κι αν είσαι Ευρωπαίος; Τράβα τη μερσεντές σου στους «δρόμους» της Χαλκιδικής κι αν βγεις γερός, σταυροκοπήσου.

ΚΑΙ για την Αθήνα του Παρθενώνα; Πάρε βαθειά ανάσα. Για το θυμικό και για τη τσέπη σου. Ανά 20 χιλιόμετρα και πριν καλά-καλά το αμάξι πιάσει την τελική, σε περιμένει ο…ληστής. Φρενάρεις, σταματάς και, εκεί στις κατεβασμένες μπάρες, καταθέτεις την αξιοπρέπειά σου. Και τον οβολό σου. Για δρόμους που δεν έγιναν. Στην Ελλάδα που τα ευρωπαϊκά κονδύλια φαγώθηκαν πριν γίνουν άσφαλτος, εργολάβοι τα’ κονόμησαν και μεσάζοντες έγιναν πλούσιοι.

ΣΕ μιαν Ελλάδα, λοιπόν, αφυδατωμένη, πέφτεις στα νύχια των μεγαλοεργολάβων. Διόδια, σου λένε. Αν τα γουστάρεις. Αλλιώς συνέχισε, χωρίς δρόμους και μην ψάχνεσαι για το ακριβό…γάλα (από σοκάκια).

ΔΕΝ έχουμε Λαλιώτη, έχουμε Χρυσοχοΐδη. Ο πρώτος «έφυγε νωρίς» απ’ το προσκήνιο (κομήτης είναι, θα ξανάρθει), αλλά υπάρχει και παρασκήνιο. Ο σημερινός έδωσε(;) τη μάχη των διοδίων, έπεσε…αντιηρωικά και συνεχίζει. Προς τι; Γιατί; Για να νιώθει ο εποχούμενος σαν ποντικός στη φάκα. Περιτριγυρισμένος από δυσκίνητες μπάρες και με τον εφιάλτη των διοδίων. Υπερβολές, θα σου πει ο βουλευτής. Και τι ψυχή έχουν 23 ευρώ για Θεσσαλονίκη-Αθήνα που κοντεύουν τα 30; Δεν του απαντάς μη χαλάσεις τη διάθεσή σου, ωστόσο, οι του σιναφιού του που…ξεραίνουν το «σκ…» τους επέμεναν και δεν πληρώνουν διόδια! Εξαίρεσαν τον εαυτό τους από ό,τι τρομάζει και ταλαιπωρεί τον πολίτη.

Ο τουρίστας επιμένει. Οδικώς και…αρχαιολογικώς. Πολύ ακριβά του πουλάμε το τουριστικό μας προϊόν. Με τα διόδια που φαίνονται και με τις κλεψιές που δεν φαίνονται. Κι αν ήρθε στην Ελλάδα για να τον κλέψει ο ταξιτζής και για να τον φεσώσουν με μια πορτοκαλάδα, δεν θα ξανάρθει! Κι αν δεν ξανάρθει; Φτάνει που ο ρωμιός έκανε τη «δουλειά» του και ξανά προς τη…δόξα. Με την ανασφάλιστη εργασία, χωρίς έκδοση αποδείξεων και εγγυήσεις υγειονομικών δεδομένων.

ΔΙΟΔΙΑ; Πάλη με τους μεγαλοεργολάβους στα μαρμαρένια αλώνια; Κύριε Χρυσοχοΐδη, υπάρχει και ο «ένδοξος» δρόμος της παραίτησης. «Πόλεμος γαρ ένδοξος ειρήνης αισχράς αιρετότερος».

Συνεργατισμός: Ένας υπαρκτός κόσμος αντίστασης, κοινωνικής αλληλεγγύης και δημιουργίας

του Κώστα Νικολάου

«TINA» (There Is No Alternative) – «Δεν υπάρχει εναλλακτική» κραυγάζουν σ’ όλο τον κόσμο οι χρηματιστές, οι μεγάλοι επιχειρηματίες, οι πολιτικοί και οι διανοούμενοι του συστήματος. Δεν υπάρχει – λένε - εναλλακτική στο νεοφιλελευθερισμό, δηλαδή, στην πολιτική του ακρωτηριασμού του δημόσιου τομέα, της ανεξέλεγκτης ελευθερίας των ιδιωτικών εταιρειών και ιδιωτικοποίησης των κοινών αγαθών και της δραματικής περικοπής των κοινωνικών δαπανών.

Κι έχουν δίκιο, αλλά με μια μικρή συμπλήρωση: «Δεν υπάρχει εναλλακτική για το καπιταλιστικό σύστημα». Πράγματι, έτσι είναι. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι εδώ και χρόνια η κυρίαρχη επιλογή του συστήματος, διότι εξασφαλίζει υπερσυσσώρευση κεφαλαίου και κερδών στα χέρια λίγων εταιρειών διαμέσου του μηχανισμού της υπερχρέωσης κρατών και πολιτών (χρεοκρατία) και συνεπακόλουθα, ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση πολιτικής εξουσίας στα χέρια των ιδίων (εταιρειοκρατία αντί για δημοκρατία).

Το όνειρο για τους αιθεροβάμονες του ανύπαρκτου και ανέφικτου «ηθικού καπιταλισμού» δεν είναι στις επιλογές του συστήματος. Σήμερα, νεοφιλελευθερισμός και σύστημα πάνε πακέτο και η κρίση τους (όπως όλες οι προηγούμενες κρίσεις) είναι καταστροφική για τους πολλούς. Για τους λίγους είναι η χρυσή ευκαιρία (οι 500 μεγάλες εταιρείες στην Ελλάδα, αύξησαν θεαματικά τα κέρδη τους στην περίοδο της κρίσης). Η έξοδος λοιπόν από την κρίση, σημαίνει έξοδο από το νεοφιλευθερισμό και το σύστημα.

Η κρίση του συστήματος δημιουργεί τεράστιο κενό κοινωνικής παραγωγής και αναπαραγωγής (με την επιστημονική έννοια του κοινωνικού, που περιλαμβάνει το οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό-πολιτισμικό επίπεδο). Σ’ αυτό το κενό, οι εκτοπιζόμενοι από την κρίση πολίτες συναντώνται, αυτοοργανώνονται αμεσοδημοκρατικά χωρίς ανάθεση σε άλλους της διαχείρισης, δημιουργούν δικούς τους θεσμούς (αυτοθέσμιση) χωρίς εξαρτήσεις από κράτος - ιδιωτικές εταιρείες - κόμματα, δημιουργούν νέες κοινωνικές σχέσεις στον αντίποδα των καπιταλιστικών σχέσεων εξάρτησης – αποξένωσης - εκμετάλλευσης, διαχειρίζονται συνεργατικά (αυτοδιαχείριση) και αειφορικά τα κοινά αγαθά, δίνουν έμφαση στην τοπικότητα συμβάλλοντας στην κοινοτική αντίληψη, απομεγέθυνση, ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, αντιμετώπιση της ανεργίας και προστασία του περιβάλλοντος.

Αυτή είναι η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία. Όχι ένα εγχείρημα φιλανθρωπίας ή ελεημοσύνης (ο ελεήμων και φιλάνθρωπος ισχυρός, που από τα πάνω βοηθάει τους αδύναμους), αλλά ένα κίνημα αντίστασης στην κοινωνική καταστροφή και κοινωνικής αλληλεγγύης (ισότιμα, από τα κάτω, με δράση από κοινού).

Εδώ γεννιέται η εναλλακτική. Όχι σαν ένα όραμα μιας καλύτερης ζωής στο απώτερο μέλλον, αλλά εδώ και τώρα, από εμάς και από τα κάτω. Οικοδομείται από τώρα μια κοινωνία των αναγκών και όχι των εμπορευμάτων, με γνώμονα τον άνθρωπο και όχι τα κέρδη, ένας κόσμος απαλλαγμένος από τον αυτοσκοπό της συσσώρευσης χρήματος.

Υπάρχει τέτοιος κόσμος; Υπάρχει. Σ’ όλο τον πλανήτη, σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι συμμετέχουν σ’ αυτόν. Κι ενώ η κρίση πλήττει τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τα συνεργατικά εγχειρήματα παντού αναπτύσσονται. Στην Ελλάδα υπάρχουν περισσότερες από 2.500 τέτοιες συλλογικότητες και σε πολλούς τομείς. Μια εντελώς ενδεικτική αναφορά φωτογραφίζει αυτόν τον υπαρκτό κόσμο:

 Συνεταιρισμός ‘Βοσκός’ (Λιβάδι Ολύμπου) http://www.voskos.gr, ομάδα παραγωγών Αγ. Γεωργίου (Γρεβενά), Συντροφία Βελβεντού (Κοζάνη) στον πρωτογενή τομέα.

 ΠΕΡΚΑ (Θεσσαλονίκη) http://perka.org, πρωτοβουλία Ελληνικού http://agroselliniko.blogspot.gr (Αθήνα) στις αστικές καλλιέργειες.

 Συνεταιρισμός ‘Βίος Coop’ http://www.bioscoop.gr, ΣΠΑΜΕ http://www.spame.gr, Συντροφία/Μικρόπολις http://micropratirio.gr, Αλλοστρόπος http://allostropos.blogspot.gr (Θεσσαλονίκη), Φιλαδελφία (Κομοτηνή) http://philadelpheia.blogspot.gr, Αγροναύτες http://agronaftes.blogspot.gr, Βλαστός http://blastos.wordpress.com (Αθήνα), ΒΙΟΖΩ http://www.biozo.gr για την άμεση σχέση παραγωγών-καταναλωτών.

 Δίκτυα ανταλλαγών προϊόντων και υπηρεσιών ΤΕΜ (Μαγνησία) http://www.tem-magnisia.gr, ΚΟΙΝΟ (Θεσσαλονίκη) http://koino.com.gr.

 Τράπεζες Χρόνου Χολαργού-Παπάγου, Εξαρχείων http://exarchia.pblogs.gr, Πλατείας Συντάγματος http://www.time-exchange.gr (Αθήνα).

 Αυτοδιαχείριση εργοστασίου ΒΙΟΜΕ http://biom-metal.blogspot.gr.

 Μη κερδοσκοπικοί συνεταιρισμοί νερού στη Θεσσαλονίκη (Κίνηση 136) http://www.136.gr.

 Συνεταιρισμοί Μυκόνου http://moikonos.wordpress.com και Ικαρίας, πρωτοβουλίες Αττικής http://prosynat.blogspot.gr και Θεσσαλονίκης http://diapor.blogspot.gr, συνοικιακή κομποστοποίηση Καλαμάτας http://www.rethink-project.gr για την κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων.

 Δεκάδες κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία αλληλεγγύης.

 Εγχείρημα ΕΡΤ, δεκάδες ηλεκτρονικές εφημερίδες, ραδιοφωνικοί σταθμοί στον τομέα των ΜΜΕ.

 Εκδόσεις των συναδέλφων (Αθήνα) http://ekdoseisynadelfwn.wordpress.com, βιβλιοπωλείο ‘Ακυβέρνητες πολιτείες’ (Θεσσαλονίκη) στον τομέα του βιβλίου.

 Ακόμα και στην εκπαίδευση: συνεταιριστικό φροντιστήριο Χαλανδρίου (Αθήνα) http://sinetairismos.gr, Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας (Θεσσαλονίκη) http://www.univsse.gr.

 Τα συνεργατικά εγχειρήματα δεν είναι απομονωμένα. Δικτυώνονται τόσο τοπικά, όπως το ανοιχτό δίκτυο απευθείας διάθεσης προϊόντων στη Θεσσαλονίκη (με 16 συλλογικότητες) http://anoixtodiktio.gr, όσο σε επίπεδο χώρας, όπως το Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας http://www.festival4sce.org και σε διεθνές επίπεδο, όπως η πρόσφατη Ευρωπαϊκή συνάντηση συλλογικοτήτων για μια στρατηγική αντιμετώπισης της αντιδημοκρατικής νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης της κρίσης.

 Πρόκειται λοιπόν για έναν κόσμο, που δεν είναι απλά εφικτός και αναγκαίος, αλλά και υπαρκτός. Έναν κόσμο, που ενώ γύρω γκρεμίζονται τα θεμέλια του παρελθόντος, αυτός ποτίζει τα λουλούδια που φυτρώνουν στα συντρίμμια.

____________________________________

Το κείμενο αυτό αποτελεί συμπληρωμένη εκδοχή του άρθρου με τίτλο "Ένας υπαρκτός κόσμος αντίστασης-αλληλεγγύης", που δημοσιεύθηκε στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 1.12.2013 (http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=401692) και συγκεκριμένα, περιλαμβάνει επιπλέον τους ιστότοπους των αναφερομένων στο άρθρο συλλογικοτήτων.

ΠΗΓΗ: www.dialektika.g