ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙΡΟΥΣ…

Είμαστε η αδικημένη γενιά του εξήντα,

δίχως κατοχή και πείνα χωρίς ρετσίνα.

Τζ. Πανούσης.

Κάθε γενιά ψάχνει να βρει το δρόμο της και εύχεται να ζήσει ενδιαφέροντες καιρούς. Προσπαθεί να καθορίσει ένα σημείο αναφοράς που θα της δώσει ταυτότητα και υπαρξιακό λόγο και απόθεμα για την μετέπειτα πορεία της καθώς και υλικό για συζήτηση στα καφενεία κατά την περίοδο της απόσυρσης της από την ενεργό δράση.

Ανήκω λοιπόν στη γενιά των τριαντάρηδων που κατά τους γονείς μας και τους παλαιότερους είμαστε μια γενιά χαμένη μέχρι πριν λίγο και θα σας εξηγήσω τι εννοώ παρακάτω. Γενιά που είχε την ευτυχία ή τη δυστυχία να απολαμβάνει την ακμή της δημοκρατίας και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στην Ελλάδα μας. Οι σημερινοί τριαντάρηδες έζησαν το Α΄, το Β΄ και το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, τα επονομαζόμενα πακέτα (πχ Ντελόρ), τις αποσύρσεις και τις επιδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων κοκ. Σας περιγράφω το κοινωνικό και  οικονομικό πλαίσιο για να σας καταστήσω φανερό ότι διήγαμε βίον άνετο, με την πολυπόθητη  ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία ως παιδιά και έφηβοι.

Μακάριοι τριαντάρηδες κατά τις προηγούμενες γενιές, που ζήλευαν τις ευκαιρίες εκπαίδευσης (φροντιστήρια, ελεύθερη πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, Πανελλήνιες Εξετάσεις), εργασίας και οικονομικοκοινωνικής ευημερίας που ανοίγονταν στο παρόν μας. Τόσο μακάριοι που μέχρι πρόσφατα οι κοινωνιολόγοι δημοσιογράφοι μας χαρακτήριζαν ως χαμένη γενιά.

Μια γενιά που είχε και ένα ακόμη χαρακτηριστικό, αυτό του να μεγαλώσει και να γαλουχηθεί σε αναλογικό κόσμο και να ανδρωθεί σε ψηφιακό και παγκοσμιοποιημένο. Οι σημερινοί τριαντάρηδες είχαν την τύχη να παίξουν στις αλάνες και στα χώματα, να ξενυχτήσoυν συζητώντας σε πάρκα και γειτονιές, αλλά και να γνωρίσουν το κινητό τηλέφωνο στα δεκαοχτώ με είκοσι της και τους υπολογιστές (amstrad 128 με πράσινη ή έγχρωμη οθόνη) και τα βιντεοπαιχνίδια (Atari με κασέτες και σύνδεση στην τηλεόραση) στα δεκαπέντε με δεκαέξι της (δεν ισχύει για το σύνολο των τριαντάρηδων, πάντα υπάρχουν οι πιο τυχεροί) καθώς και το διαδίκτυο με την ταχύτητα 64kbps που δοκίμαζε την υπομονή μας. Το να κατεβάσεις ένα τραγούδι ή ένα βίντεο ήθελε μιας ημέρας προσπάθεια και πολύ παρά πολύ τύχη.

Ενώ μεγαλώναμε παρακολουθώντας τα θαυμαστά έργα τις τεχνολογίας και του παγκοσμιοποιημένου μεταδιπολικού πολιτικού συστήματος ψάχνοντας το μέλλον μας και αναζητώντας εργασία μέσω βιογραφικών με πτυχία και ξένες γλώσσες, ο καιρός περνούσε και η γενιά μας ετοιμαζόταν να αρπάξει την ευκαιρία της, που δεν εμφανιζόταν.

Και ήρθε το ΔΝΤ και η ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας μας, με τις αλλαγές στο ασφαλιστικό, στο εργασιακό, στο συνταξιοδοτικό και η γενιά που μεγάλωσε ακούγοντας το πολιτικό σύνθημα της αλλαγής άρχισε να τη βιώνει.

Μια αλλαγή που θέλει να μας  μετατρέψει σε πολίτες που θα έχουν εργασιακό καθεστώς Κορέας, εργασιακό περιβάλλον Κίνας, μισθολογικό καθεστώς Ινδίας και αξία γης αφρικανική.

Η Μοίρα επεφύλαξε στη γενιά των τριαντάρηδων αλλά και των εικοσάρηδων να τραβήξει το κουπί της διάσωσής και μπορούν να τα καταφέρουν.

Κλείνω οικειοποιούμενος και ασπαζόμενος την φράση ραδιοφωνικού παραγωγού (Κ. Μπογδάνος ) και τον στίχο δοκιμάζει την τύχη της αλλιώς, κάπως αλλιώς> από το συγκρότημα της γενιάς μας Μωρά στη Φωτιά.

Αναστάσιος Βάσιος