ΤΟ...ΠΑΡΤΙ

Το…πάρτι

Tου Θανάση Ι. Νικολαΐδη

ΘΕΛΑΜΕ να θυμηθούμε. Έργα και ημέρες της δεξιάς, πρόσφατης, θαυματουργού και…βατοπεδινής. Μας πρόσφερε «τροφή» το «Θέμα», τη μασάμε, αλλά χωρίς να μασάμε της «Ανακριτικής» το πόρισμα. Ποιο πόρισμα; Τα πορίσματα. Βάλτωσαν τα παλικάρια, γιατί «φοβόταν ο Γιάννης το θεριό…». Αλλά και να φορεθούν τα γουνάκια, θα’ ναι άνευ ουσίας, ποινής και αποτελέσματος.

ΤΟ’ μαθε ο κ. Ρουσόπουλος και βγήκε απ’ την κρύπτη  του. Με τα παρελκόμενα, ζωντανά και άψυχα. Με την Μάρα του φορτωμένη πανάκριβα στολίδια που δεν κάνουν τον…παπά. Και με την παρέα του. Στο πλευρό του μια τέως μεσημεριανού που όταν «εργάζονταν» επεδείκνυε απελπισμένα τους μηρούς της, ένας «πρωινός» μαντράχαλος και ο…Άρης. Ο κ. Σπηλιωτόπουλος που θυμίζει, αλλά δεν θυμάται. Έξω, αφανείς, διακριτικοί και αφοσιωμένοι στο έργο τους τέσσερις(!) αστυνομικοί. Η φρουρά του κ. Υπουργού. Με το δάκτυλο στη σκανδάλη και με το μεροκάματο απ’ «του φτωχού τ’ αρνί». Το πάρτι άρχισε, εξελίχτηκε, τέλειωσε και η κριτική μας αρχίζει.

ΔΕΝ φταίει ο νεόπλουτος (απ’ τη…δημοσιογραφία) κ. Ρουσόπουλος. Ούτε η παρέα και ο ενθουσιασμός του για τη λήξη των εργασιών της «Εξεταστικής». Φταίει ο εμπνευστής (Βενιζέλος) και ο…υπερασπιστής (Πάγκαλος) του νόμου περί μη ευθύνης υπουργών. Φταίνε τα παλικάρια που τον υπερψήφισαν. Η πονηρία τους να μη βγάλουν άχνα για το ομαδικό τους έγκλημα. Το σινάφι των κοινοβουλευτικών μας που ανοίγει διάπλατα τα μάτια για τα προνόμιά του και τα κλείνει μπροστά σε προβλήματα του πενόμενου λαού.

ΔΕΝ πρόκειται για πάρτι στα «Χειμερινά Ανάκτορα» που θα τα καταλάβουν επαναστατημένοι προλετάριοι. Ούτε για τα πλούτη του Τσαουσέσκου (Ρουμανία), ούτε υπό το «σκληρό» καθεστώς  του Ζίφκωφ (Βουλγαρία). Δεν στήθηκαν πραιτοριανοί του Στάλιν για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια των γλεντζέδων. Για δημοκρατία πρόκειται και δημοκρατίες δυτικού τύπου δεν γίνονται εκτελέσεις για Βατοπέδια και για…γλέντια.

ΕΙΔΕΣ, λοιπόν, που μπορούν να σε δουλεύουν και με δημοκρατία; Δεν μπορείς να τους αγγίξεις και τους χαζεύεις από μακριά. Δεν τους πλησιάζεις, το ξέρουν και το πάρτι συνεχίζεται. Και, βέβαια, δεν μας έφταναν Άκηδες, Γιάννοι και Μαντέληδες, μας προέκυψαν Ρουσόπουλοι, Πετραλιάδες και Σπηλιωτόπουλοι. Μάζεψέ τους, κ. Σαμαρά. Σου τρώνε τις σάρκες…