ΜΕΛΙΤΑ ΧΙΣΚΑΚΗ : Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ...

Η αλλαγή της σελίδας γίνεται όταν σαλιώνεις το δάχτυλο, όχι όταν φτύνεις τη σελίδα…

Μάλλον κόλλησε η σελίδα της κλειστής αγοράς της Αριδαίας. Πολύ η λάσπη στο κολυμβητήριο μετά και τις τελευταίες βροχοπτώσεις που πήραν μαζί τους γέφυρες και αντιπλημμυρικά πριν καν παραδοθούν επίσημα. Μάλλον μετακινήθηκε δυτικά. Κρύφτηκε και ο ήλιος που φώτιζε τα χαμόγελα των διοικούντων όταν ευρήμονες δημοσιοποιούσαν τα σχέδιά τους για την, επί τέλους, αξιοποίηση της κλειστής αγοράς. Ήρθε και το κρύο, κύκλους κάνει ο καιρός και ο καιροσκοπισμός. Πού να αφήσεις τόσους ανθρώπους να απλώνουν την πραμάτεια τους στο ύπαιθρο, χωρίς ένα στέγαστρο, μια πρόνοια τέλος πάντων για τους απανταχού κυνηγημένους. Δε μου αρέσει η λέξη «γκέτο», δε μου ‘ρχεται όμως κάποια άλλη το βράδυ που περνάω από εκεί. Το δικό μου παιδί μένει εδώ και δε χρειάζεται να παίρνει το ΚΤΕΛ για να πηγαινοέρχεται. Γι αυτό μπορώ να βρω και τη λέξη «κλοσάρ» έτσι, για να δώσω μια γαλλική φινέτσα και μια κουλτούρα βγαλμένη ίσως από τους «κλοσάρ των Βοδενών» του Μέσκου.

Χαλεποί οι καιροί, μίζεροι. «Πώς να χωρέσουμε τόσοι άνθρωποι στο κενό; Πώς να συνδέσουμε περιθώρια κι ουρανό;» έγραφε κάποτε η Νικολακοπούλου και απευθυνόταν σε ένα αλέγκρο μουσικόφιλο κοινό που θα μπορούσε να δώσει το κάτι παραπάνω για να κάνει το κέφι του. Μνημονιακό το αφήγημα του σήμερα. Μνημονιακός και ο τρόπος σκέψεις των ιθυνόντων. «Δώσε μου κάτι και θα σου πω αν το θέλω, ακόμα κι αν δεν μπορώ να φτιάξω κάτι καλύτερο. Γιατί αυτό που μετράει δεν είναι να πω ευχαριστώ αλλά να μου πουν.»

Κάπως έτσι κυλάει ο καιρός και η σελίδα κολλάει σ’ ένα σάλιο με λανθασμένες οδηγίες χρήσεως.

Melita Xiskaki