....

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΟ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΤΗΝ ΈΔΕΣΣΑ, κ. ΔΗΜΑΡΧΕ !

 

Ερωτήσεις που θα έθετε  ο  κάθε πολίτης

 

Θέλω να σχολιάσω το δελτίο τύπου του Δήμου Έδεσσας που εξέδωσε την 1η Δεκεμβρίου, με τίτλο :«τι συμβαίνει με τα  αδέσποτα στην Έδεσσα.» Κατ’ αρχή όταν ο Νόμος μιλάει για «ζώα συντροφιάς» περιλαμβάνει όλα τα είδη ζώων συντροφιάς και όχι μόνο τα σκυλιά. Συνεπώς οι διατάξεις είναι υπέρ όλων των ζώων συντροφιάς (δηλαδή συμπεριλαμβάνει και τις γάτες κλπ.). Ο Νόμος πρέπει να διαβάζεται συνολικά και όχι επιλεκτικά και η ερμηνεία των σχετικών διατάξεων να είναι αυτή που προσδίδει ο Νομοθέτης και όχι αυτή που επιθυμεί ο κάθε «ερμηνευτής» του Νόμου. Μας λέει η ανακοίνωση του Δήμου Έδεσσας ότι στη πόλη αυτή τη στιγμή «υπάρχουν περίπου 35 αδέσποτα σκυλιά». Αντίθετα, μια αναφορά της Δ/νσης Αστυνομίας μιλούσε για περίπου 300 ! Άραγε, τόσο έξω είχε πέσει ; Ακόμη και εάν δεχθούμε τον αριθμόν αυτόν που επικαλείται ο Δήμος Έδεσσας, για μια μικρή πόλη ο αριθμός είναι ιδιαίτερα μεγάλος. Πλέον αυτού, τα ζώα που συχνάζουν στους δρόμους και τις πλατείες δεν υπήρχαν πάντοτε εδώ. Κάποια ζούσαν σε σπίτια ως δεσποζόμενα και εγκαταλείφθηκαν και άλλα επέλεξαν να εγκατασταθούν επειδή εδώ βρίσκουν τροφή, είναι «μέτοικοι» δηλαδή προέρχονται από γειτονικά χωριά όπου υπάρχουν κοπάδια ζώων τα οποία φυλάσσονται από σκυλιά ράτσας «ελληνικός ποιμενικός» τα γνωστά μας «τσοπανόσκυλα» και μερικά είναι «γερμανικός ποιμενικός», δηλαδή τα γνωστά λυκόσκυλα και αδέσποτα ημίαιμα –διασταυρώσεις- τα οποία πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα. Από ένα θηλυκό ζώο, εφόσον δεν στειρωθεί, σε όλη του τη ζωή μπορεί να προκύψουν (πολλαπλασιαστικά ) μέχρι 5.000 απόγονοι ! Γι' αυτό είναι απαραίτητες οι στειρώσεις, όπως επιβάλλει ο Νόμος.  Πολλά από τα σκυλιά που βρίσκονται στην Έδεσσα προέρχονται από ποιμνιοστάσια της περιοχής που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια (Σάμαρι, Σωτήρα, Λύκοι κ.α.) λόγω αδυναμίας των ιδιοκτητών να αντεπεξέλθουν στα τεράστια έξοδα και προβλήματα που έχει μια τέτοια εκμετάλλευση. Έτσι τα σκυλιά τους (και οι απόγονοι αυτών) περιφέρονται εδώ κι εκεί και αναζητούν βασικά τροφή και χώρο εγκατάστασης. Αν επισκεφθεί κάποιος τον ΧΥΤΑ Έδεσσας θα δει τι συμβαίνει.

 

 

Κοπάδια σκυλιών αυτής της ράτσας (τσοπανόσκυλα) εισέρχονται μέσα από τρύπες που υπάρχουν στη περίφραξη για ανεύρεση τροφής με ό, τι αυτό κι αν σημαίνει αφού ο ΧΥΤΑ δέχεται κάθε είδους απορρίμματα. Ο ΧΥΤΑ γειτνιάζει και με το «Καταφύγιο» φιλοξενίας σκύλων του Δήμου Έδεσσας, όπου υπάρχουν σκυλιά και μέσα αλλά και έξω από αυτό και από ό,τι διαφαίνεται από την ίδια ανακοίνωση του Δήμου, ετοιμάζεται  «επανένταξη» πολλών ζώων που διαβιούν εκεί, στους δρόμους της πόλης. Στο μεταξύ, αρκετά κατά ομάδες κατηφορίζουν προς την Έδεσσα, κάποια, ήδη, εγκαταστάθηκαν καθ΄οδόν, στο Κλεισοχώρι, στη διασταύρωση ΦΟΕ-Γαβαλιώτισσας. Οι οδηγοί που πηγαινοέρχονται τον δρόμο Έδεσσας- Αριδαίας τα συναντούν καθημερινά. Επομένως ας μην ελπίζει ο Δήμος Έδεσσας να βρει σοβαρή ανταπόκριση στις εκκλήσεις του για υιοθεσία αυτών των ζώων. Κανένας δεν παίρνει ως ζώο συντροφιάς ένα τεραστίων διαστάσεων τσοπανόσκυλο, μεγάλης ηλικίας και μάλιστα να το διατηρεί σε διαμέρισμα της πόλης. Αλλά και το κουτάβι πάντοτε εξετάζεται από φιλόζωους και πρόθυμους για υιοθεσία,  για ράτσα, προέλευση, μέγεθος ενηλίκου κλπ. Μιλάει η ανακοίνωση και για έλεγχο ασθενειών κλπ. Η σχετική νομοθεσία περιγράφει πολλές λεπτομέρειες για τη διαδικασία. Αυτή εφαρμόζεται, άραγε ;  Οι σχετικές επιτροπές (πενταμελής και τριμελής επιστημονική) που προβλέπονται έχουν συσταθεί και αν ναι, λειτουργούν;  Τα ζώα έχουν περιλαίμιο, όπως επιβάλλει ο Νόμος ; Οι έλεγχοι ασθενειών είναι σχολαστικοί και κάθε πότε γίνονται;  Όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους, έτσι και με τα ζώα, αυτά που σήμερα είναι υγιή δεν σημαίνει ότι θα είναι και αύριο. Γνωρίζουν ότι η ψώρα του σκυλού μεταδίδεται και στον άνθρωπο ;  Η λεϊσμανίαση ελέγχεται;  Η λύσσα , μια σοβαρότατη ζωοανθρωπονόσος που μεταδίδεται και σε σκυλιά, αντιμετωπίζεται τα τελευταία χρόνια πολύ σοβαρά από την αρμόδια υπηρεσία δημόσιας υγείας στη περιοχή του Νομού Πέλλας, αφού η Αλμωπία είχε κηρυχθεί λυσσόπληκτη ύστερα από κρούσματα που παρουσιάσθηκαν σε σκύλους, ευτυχώς όχι σε άνθρωπο, ωστόσο αρκετοί μπήκαν σε παρακολούθηση και προληπτική θεραπεία. Η ίδια η ασθένεια είναι ανίατη. Οι οδηγίες αναφέρουν ότι ο εμβολιασμός των σκύλων για λύσσα πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, εφ’ όρου ζωής. Σχετικές οδηγίες, μάλιστα, είναι ανηρτημένες και στην ιστοσελίδα του Δήμου Έδεσσας. Αλήθεια, πότε θεωρείται το σκυλί επικίνδυνο, μόνον όταν δαγκώσει τον άνθρωπο και όχι όταν  έχει επιθετική διάθεση ή όταν γαβγίζει και καταδιώκει τον πεζό; Έχουν ρωτήσει οι αρμόδιοι του Δήμου Έδεσσας την Υπηρεσία Υγιεινής Ν. Πέλλας για τα κρούσματα επίθεσης που δηλώνονται καθημερινά και  μπαίνει σε διαδικασία ελέγχου του ζώου και του θύματος της επίθεσης ολόκληρος ο μηχανισμός της υπηρεσίας;  Μήπως ρώτησαν το Τμήμα Πρώτων Βοηθειών του Γενικού Νοσοκομείου Έδεσσας για τα περιστατικά που καλείται να περιθάλψει σε καθημερινή και σε μηνιαία βάση, από επιθέσεις αδέσποτων εναντίον ενηλίκων και παιδιών; Ας ζητήσουν τα σχετικά στοιχεία, έχουν πολύ ενδιαφέρον. Έχουν ρωτήσει οι αρμόδιοι του Δήμου Έδεσσας για την  θεραπεία που –υποχρεωτικά- ακολουθείται από το Νοσοκομείο μέχρι να βρεθεί το σκυλί που δάγκωσε το άτομο, να συλληφθεί και να γίνουν οι σχετικές εξετάσεις, εάν πάσχει από λύσσα ή από άλλες ασθένειες, εάν έχουν γίνει οι εμβολιασμοί κλπ ; Έχουν ρωτήσει οι αρμόδιοι τους γονείς ή την οικογένεια του θύματος της επίθεσης, για την αγωνία που περνούν όλοι αυτοί μέχρι να διευκρινισθεί εάν το ζώο είναι εμβολιασμένο;   Αλλά και για ποιο λόγο, άραγε, να υφίστανται όλοι αυτοί τέτοια ταλαιπωρία; Τέλος, έχουν αντιληφθεί οι αρμόδιοι που φέρουν και την ευθύνη, ποιές συνέπειες (δικαστικές κ.α.) θα έχουν σε περίπτωση που ένας πολίτης προσβληθεί από ασθένεια ή κινδυνεύσει η ζωή ή υγεία του ύστερα από δάγκωμα αδέσποτου σκύλου;  Ας ρωτήσουν τη νομική υπηρεσία τους να το πληροφορηθούν. Έχει κι αυτό πολύ ενδιαφέρον. Να δούμε λίγο και τη καθαριότητα.

Ποιος καθαρίζει τις κοπριές και τις ακαθαρσίες που όλα αυτά τα ζώα δημιουργούν στους δρόμους και τα πάρκα της πόλης όπου παίζουν και παιδάκια; Αλήθεια δεν είδα ποτέ κάποιον να ασχολείται με τις ακαθαρσίες των σκύλων που σκορπίζουν με τον αέρα και τη βροχή και μεταφέρονται στα σπίτια μας, όπως και με τις τρύπιες σακούλες σκουπιδιών που ξεσκίζουν αυτά τα δυστυχή ζώα για να τραφούν. Ξεχνούν οι αρμόδιοι που κόπτονται για την «εφαρμογή των νόμων» και την –κακώς εννοούμενη ζωοφιλία- ότι στη πόλη υπάρχουν συμπολίτες με προβλήματα υγείας που έχουν σοβαρή ιατρική ανάγκη να βαδίζουν καθημερινά αλλά έχουν διακόψει το βάδισμα από τον φόβο για επιθέσεις αδέσποτων ; Οι γυναίκες αλλάζουν δρόμο, όταν βλέπουν μπροστά τους σκυλιά, το ίδιο και τα παιδιά και αυτό είναι αρνητικό στην ανάπτυξη συναισθημάτων ζωοφιλίας, επειδή ο φόβος απέναντι σε ένα σκυλί που γαβγίζει επιθετικά δημιουργεί αντίθετες διαθέσεις στις μικρές ηλικίες.

Έχουν αντιληφθεί κάποιοι ότι υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται κατάκοποι από τη δουλειά, άλλοι που μελετούν, που είναι άρρωστοι και δεν έχουν καμία διάθεση να ακούν τα γαβγίσματα ενός αδέσποτου που τριγυρίζει στη γειτονιά τους ή όταν διαπληκτίζεται με άλλα ζώα αδέσποτα ή δεσποζόμενα ;  Σε ποια χώρα του κόσμου συμβαίνει αυτό ;  Εγώ προσωπικά δεν το εχω συναντήσει πουθενά, σε καμία χώρα. Ούτε στην Ευρώπη, ούτε στην  Αμερική, ούτε στις χώρες των Βαλκανίων. Μάλιστα, όχι μόνο για αδέσποτα μέσα στη πόλη αλλά και στην ύπαιθρο. Όσοι ταξιδεύουν ή έχουν ζήσει σε άλλες χώρες μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Εδώ θεσπίσθηκαν σχετικά πρόσφατα κάποιες –δήθεν- φιλόζωες διατάξεις αλλά για τι άραγε; Να επιβεβαιωθεί οτι στην Ελλάδα, τη χώρα της Δημοκρατίας, έχουν δικαιώματα και τα ζώα;  Ναι, αλλά τα δικαιώματα των ζώων δεν μπορεί να είναι επιλεκτικά. Όλα τα ζώα έχουν  δικαίωμα στη ζωή και την ασφάλεια. Δεν υπάρχουν ζώα πρώτης , δεύτερης και τρίτης κατηγορίας.  Αλήθεια; γιατί δεν υπάρχουν αδέσποτα στη Κρήτη, στη Κέρκυρα, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις και νησιά όπου τα συμφέροντα των πολιτών είναι το κυρίαρχο ζήτημα ;  Εκεί, ευτυχώς, η τοπική αυτοδιοίκηση έχει άλλη αντίληψη για την ευπρέπεια των δημοσίων χώρων και την ασφάλεια και υγεία των δημοτών. Εκεί προέχει το συμφέρον του πολίτη που ζει κατά βάση από τον τουρισμό. Έτσι, λοιπόν, δημιουργήθηκαν  κέντρα φύλαξης, στείρωσης και φιλοξενίας των αδέσποτων και κανένας δεν θα τους πει να τα αμολήσουν στους δρόμους. Προέχει η υγεία,  η ασφάλεια των πολιτών και η εικόνα της πόλης.. Το φυσικό περιβάλλον των αδέσποτων τσοπανόσκυλων δεν είναι οι δρόμοι με τα αυτοκίνητα όπου τα ίδια τα ζώα αισθάνονται αφιλόξενα και περίεργα και γιαυτό είναι επιθετικά με κάθε τι που τους φαίνεται παράξενο, όπως οι γέροι με μπαστουνάκι, το καροτσάκι των αναπήρων, τα παιδιά με το ποδηλατάκι τους, κ.α. έτσι –συχνά- δείχνουν επιθετικές διαθέσεις σε αυτές τις κατηγορίες συμπολιτών και στα διερχόμενα οχήματα. Σε κεντρικό σούπερ μάρκετ της πόλης η αγέλη που κατοικοεδρεύει μόνιμα από έξω πολλές φορές έχει επιτεθεί σε άτομα με σακούλες ψώνια. Βέβαια, όταν τα προβλήματα του έλληνα πολίτη είναι τόσο πολλά και δυσβάστακτα, όταν υπάρχουν συνάνθρωποι μας που δεν έχουν τη καθημερινή τροφή τους και δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε τρέχουσες υποχρεώσεις, το θεωρώ περίεργη υπερβολή να ασχολείται η κοινή γνώμη με τα «αδέσποτα» ωσάν να είναι θέμα πρώτου μεγέθους. Όμως αφού τέθηκε τόσο άκομψα αυτό το θέμα από την επίσημη ανακοίνωση του Δήμου Έδεσσας οφείλονται κάποιες εξηγήσεις. Σε όλους αυτούς που αναρωτιούνται που θα φθάσει αυτή η κατάσταση,  σε όλα αυτά τα θύματα των απρόκλητων επιθέσεων, αλλά και σε όλους όσους αγωνιούν για τη καθημερινή εικόνα της πόλης, για την ασφάλεια στις καθημερινές τους δραστηριότητες, για τη δημόσια υγεία, αλλά και για το δικαίωμα στην ανάπαυση και την ηρεμία. Μπορώ να γράψω πολλά ακόμη, αλλά θα καταλήξω με μια απαραίτητη διευκρίνηση για κάποιους που ίσως θεωρήσουν ότι δεν διαθέτω ή εχω «περιορισμένα» φιλοζωϊκά αισθήματα. Θα τους διαψεύσω, επειδή στο σπίτι μου πάντοτε είχαμε ζώα συντροφιάς (και όχι μόνο σκύλους) αλλά τα κρατούσαμε μέσα στο σπίτι και δεν ενοχλούσαμε κανένα. Μεγάλωσα με σκυλιά, γάτες, κουνέλια. Το ίδιο και τα παιδιά μου.   Γι’ αυτό πιστεύω στα δικαιώματα των ζώων, γενικά, αλλά υπερασπίζομαι και τα δικαιώματα των ανθρώπων, ιδίως των αδύναμων. Οι γονείς όλων αυτών των παιδιών που έχουν δεχθεί επιθέσεις από αδέσποτα σκυλιά και υπέστησαν μιαν αδικαιολόγητη ταλαιπωρία, οι ενήλικες –θύματα απρόκλητης επίθεσης,- αλλά και όλοι όσοι –κατά καιρούς- βλέπουν αυτή την  απαράδεκτη κατάσταση που έχει φθάσει στο απροχώρητο δικαιούνται να γνωρίζουν.

Ολοκληρώνω με μερικές, ακόμη, επισημάνσεις:

Α) Όταν ο Νόμος αναφέρεται  στην «επαναφορά στο φυσικό περιβάλλον» των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, δεν εννοεί απαραίτητα τον «αστικό χώρο» της πόλης.

 Η λανθασμένη διατύπωση της ανακοίνωσης του Δήμου Έδεσσας για επανένταξη των αδέσποτων ζώων συντροφιάς στον «αστικό χώρο», δημιουργεί, ευλόγως, και λανθασμένες εντυπώσεις. Ο Νόμος αναφέρεται για επανένταξη στο «φυσικό περιβάλλον» που είναι κάτι διαφορετικό. (Ν 4235/14 αρθρ. 46 παρ.6 εδ. 10)

 

 «Φυσικό περιβάλλον» για τους ποιμενικούς σκύλους είναι η περιοχή όπου αυτοί

( και οι πρόγονοι τους)  εγκαταβιούσαν, δηλαδή πλησίον των ποιμνιοστασίων. Ένας σκύλος αυτής της ράτσας που αναγκάσθηκε να μεταναστεύσει αναζητώντας τροφή, δεν έχει «φυσικό περιβάλλον» τους δρόμους με τα αυτοκίνητα, ούτε τους πεζόδρομους με τους ανθρώπους. «Φυσικό περιβάλλον» για τα εγκαταλειμμένα -πρώην δεσποζόμενα- είναι το σπίτι και η αυλή του σπιτιού και όχι η πλατεία της πόλης.  Αυτό που γίνεται τώρα είναι σε βάρος της ψυχικής υγείας του σκύλου, γιαυτό και τα περισσότερα ζώα εμφανίζουν στοιχεία κατάθλιψης με όλα τα συμπτώματα της ( απόλυτη κατάπτωση, αδιαφορία ή επιθετική διάθεση, αδικαιολόγητο συνεχές γάβγισμα κλπ.)

Β) Αλήθεια, ποια υπηρεσία ασχολήθηκε ποτέ με την απομάκρυνση από το οδόστρωμα των επαρχιακών και άλλων οδών, των νεκρών ζώων που πέφτουν θύματα τροχαίου . Το ζώο παραμένει στο οδόστρωμα μέχρι να εξαϋλωθεί τελείως από τα διερχόμενα αυτοκίνητα, αλλά και όσα είναι στο πλάι του δρόμου παραμένουν εκεί εσαεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έχουν διαβάσει οι αρμόδιοι τις σχετικές διατάξεις του Νόμου που αναφέρονται στην αποτέφρωση ή την υγειονομική ταφή τους ;  Η εγκατάλειψη του νεκρού ζώου δεν είναι δείγμα βάναυσης συμπεριφοράς ;

Γ) Γνωρίζουν οι αρμόδιοι τις ευθύνες τους από την μη λήψη μέτρων αποτροπής πρόσβασης ζώων σε χώρους απορριμμάτων;  Τι έχουν κάνει για την αποτροπή των αδέσποτων σε ΧΥΤΑ, κάδους απορριμμάτων, ή για την απομάκρυνση τους από περιοχές σχολείων , νοσοκομείων, επιβατικών σταθμών κλπ.όπως επιβάλλει ο Νόμος;

Δ) Τη ευθύνη για «τη περισυλλογή και τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς» , σύμφωνα με το Νόμο, την έχει –αποκλειστικά -ο Δήμος. Ας μη μεταθέτει αυτή την ευθύνη στα φιλοζωϊκά σωματεία τα οποία κάνουν πολύ αξιόλογο έργο ή στους ίδιους τους δημότες και ας φροντίσει να εκμεταλλευτεί τη χρηματοδότηση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για τη δημιουργία και τη λειτουργία καταφυγίου αδέσποτων ζώων συντροφιάς και τη σωστή διαχείριση του. Τα ζώα να βρίσκουν φιλόξενη αγκαλιά είτε  με υιοθεσία από φιλόζωους και να γίνονται έτσι δεσποζόμενα ζώα συντροφιάς είτε με περίθαλψη και φιλοξενία στο καταφύγιο που πρέπει να λειτουργεί με σύγχρονο και ανθρώπινο πρόσωπο, είτε στο «φυσικό περιβάλλον» τους  και όχι μόνο σε δρόμους της πόλης.

 

Ενας Εδεσσαίος Πολίτης

Κατηγορία: 

Σχόλια - Facebook Comments